Úrval - 01.07.1970, Blaðsíða 54

52
ÚRVAL
arnir af sér öll önnur tæki, sem
nálguðust þá. Þeir skeyttu ekkert
run hrjúfan ísinn, sem særði fætur
þeirra. En Wright náði samt betri
tíma en George í þessu hlaupi. Hann
varð tveim sekúndum á undan hon-
um.
Það fyrsta, sem George gerði,
þegar hann vaknaði á sunnudags-
morgni, var að lyfta bæklaða fæt-
inum varlega. Hann hafði enn verk
í honum, en hann fann, að nú var
þreytan að mestu horfin. Honum
leið miklu betur en í gærmorgun.
Hann brosti af feginleik. Hann
mundi ekki standa kyrr á meiðun-
um í dag. Þegar hann lagði af stað
klukkan eitt, spyrnti hann hressi-
lega í og hélt því áfram. Fólk þekkti
hann á þessari háu sveiflu, þegar
hann spyrnti í með bæklaða fætin-
um. Fólk stóð í hópum víðs vegar
og hvatti hann áfram með hrópum
og köllum, þegar hann birtist. Hann
geystist niður af síðasta hálsinum,
líkt og allir hundasleðaeklar heims
væru á hælunum á honum. Hann
varð langt á undan öllum öðrum í
mark.
Þegar George Attla yngri haltr-
aði til dómnefndarinnar til þess að
verða krýndur heimsmeistari í
hundasleðaakstri fyrir árið 1958
þetta sama kvöld, risu allir keppi-
nautar hans í Rondyhlaupinu á fæt-
ur og klöppuðu honum óspart lof í
lófa. Wright varð þetta að orði:
„Attla er mestur allra þeirra
hundasleðaekla, sem ég hef nokkru
sinni keppt við. Hann er sannkall-
aður meistari.“
George, sem er nú orðinn 36 ára
gamall, nýtur mikillar virðingar
meðal allra þeirra, sem fást við
hundasleðaakstur eða fylgjast með
þeirri íþrótt. Hann er broshýr og
unglegur. Hann tekur þátt í eins
mörgum stórmótum og honum er
unnt. Hann hefur unnið Rondy-
hlaupið tvisvar í viðbót síðan 1958.
Þegar einhver annar vinnur, segja
menn venjulega, að Attla hafi tap-
að fyrir einhverjum hundi, sem
hann hefur þjálfað sjálfur. Þann 23.
marz árið 1969 vann hann loks eina
hlaupið, sem hann átti eftir óunn-
ið. Þar var um að ræða Norður-
Ameríku-meistarakeppnina í Fair-
banks. Vinir hans héldu strax á
fund föður hans til þess að segja
honum fréttirnar, en hann hafði þá
legið alvarlega veikur í rúmt ár.
Gamli maðurinn brosti, er hann
heyrði fréttirnar. Næsta dag lokaði
hann svo augum sínum fyrir fullt
og allt.
Þegar George er spurður um
keppnir yfirstandandi árs, gerir
hann sér far um að draga heldur
úr sigurmöguleikum sínum. „Ég
mun reyna að vinna verðlaunin,"
segir hann bara. „Ég mun gera mitt
bezta.“ Enginn efast um, að hann
muni reyna það. En þeir eru ekki
margir, sem trúa því, að það verði
nokkru sinni haldin eins spennandi
keppni og Rondyhlaupið 1958, þeg-
ar bæklaður Indíánapiltur og úr-
takshundar komu þjótandi utan af
freðmýrunum til þess að vinna
mestu hundasleðaaksturskeppnina,
sem nokkru sinni hefur verið hald-
in.