Úrval - 01.07.1970, Blaðsíða 96

94
Serafim ýtti pappírsörk og penna
í áttina til hans. „Skrifaðu/1 skip-
aði hann. Tuomi skrifaði síðan eið-
staf skilmerkilega eftir fyrirmæl-
um majorsins, þar sem hann sór
þess eið að skýra aldrei frá sam-
komulagi þessu en framkvæma all-
ar fyrirskipanir KGB af fullri holl-
ustu og algerri þagmælsku. Svo
rétti majorinn honum pappírsmiða
með heimilisfangi á. „Hittu mig þar
klukkan 9 að kvöldi eftir nákvæm-
lega viku,“ skipaði hann.
Þetta var sígilt dæmi um það,
hvernig KGB aflaði sér starfs-
manna. Menn frá KGB höfðu kom-
ið aukabakkanum fyrir í brauð-
kassanum og freistað hans þannig
til þess að stela honum, þótt Tu-
omi kæmist ekki að því fyrr en
nokkrum árum síðar. Svo biðu
KGB-mennirnir þolinmóðir eftir
því, að Tuomi yrðu á enn önnur
mistök, sem hægt væri að notfæra
sér til þess að kúga hann til hlýðni.
Nú var hann eign KGB.
„SEGÐU OKKUR NÁKVÆMLEGA
FRÁ ÖLLU“
Það var frost og tunglsljós kvöld-
ið er Tuomi barði að dyrum á
tveggja hæða timburhúsi viku síð-
ar. Húsið stóð við hliðargötu í mið-
borg Kirov. Utan frá að sjá virtist
hús þetta alls ekkert ólíkt öðrum
húsum við götuna. En fyrstu hæð-
inni var skipt niður í skrifstofur
með skilrúmum, og á annarri hæð
voru svo tvær íbúðir. Þetta var hið
fyrsta af hinum mörgu „öruggu
húsum“, sem Tuomi átti eftir að
heimsækja, griðastöðum, þar sem
KGB-menn hittast og gefa upp-
IJRVAL
ljóstrurum sínum og njósnurum
fyrirskipanir sínar.
„Fáðu þér glas, og svo skulum
við hefjast handa,“ sagði Serafim
og benti á flösku af Georgíukonjaki.
Síðan byrjaði hann að skýra Tuomi
frá þeim skyldustörfum, er biðu
hans:
„í fyrstu muntu skýra okkur frá
viðhorfum manna í Kennaraskólan-
um gagnvart stefnu flokksins á
ýmsum sviðum og í ýmsum málum
og starfsaðferðum hans, einnig
gagnvart lífsskilyrðum manna í
Sovétríkjunum og einkum gagnvart
Vesturveldunum. Við viljum fá
vitneskju um allt, sem kennarar
þínir og skólafélagar segja, bæði
hið slæma og hið góða. Segðu okk-
ur nákvæmlega frá því, sem þú
heyrir, en ekki því, sem þú heldur,
að við viljum heyra.
í augum félaga þinna ættir þú að
virðast vera hugsandi menntamað-
ur, sem er forvitinn um umheim-
inn og það,' sem þar er að gerast.
Hvenær sem þú heyrir einhverja
andsovézka yfirlýsingu, skaltu gefa
í skyn, að þú kunnir að vera þessu
samþykkur. Einnig skaltu hætta á
að bera fram varfærnislega gagn-
rýni öðru hverju. Einstaka sinnum
máttu jafnvel láta þér um munn
fara fremur vinsamleg ummæli um
Vesturlönd og lífið þar. Þegar það
orð fer að komast á um þig, að þú
sért óhræddur við að gagnrýna
Sovétríkin og lífið innan þeirra,
muntu draga að þér þá, sem hugsa
það með leynd, sem þú gefur í skyn
án minnstu leyndar. Þetta mun taka
tíma. Þú skalt aldrei ganga of langt