Úrval - 01.07.1970, Blaðsíða 24

22
ÚRVAL
Ári síðar skildi Helena prinsessa,
móðir Michaels konungs, við Carol
í Rúmeníu. Skilnaðarorsökin var
talin vera sú, að Carol hefði „yfir-
gefið hana og komið fram við hana
á móðgandi hátt“. Það hefði mátt
halda, að Carol hefði glaðzt við að
eiga nú frelsi í vændum, en hann
reiddist mjög orðalagi ásökunar
hennar. Carol reyndi að hindra það,
að skilnaðarmálið næði fram að
ganga. Hann hélt því fram, að hon-
um væri meinað að koma til Rúm-
eníu vegna baktjaldamakks ríkis-
stj órnarinnar og væri hann því eigi
sekur um að hafa yfirgefið konu
sína. En hann neyddist til þess að
láta af mótstöðu sinni í skilnaðar-
málinu, og það náði fram að ganga.
Gefin var út yfirlýsing um, að þau
væru skilin.
Ástandinu hrakaði stöðugt í
Rúmeníu, meðan á þessu stóð.
Þjóðin varð illa úti í heimskreppu
þeirri, sem sigldi í kjölfar loka
heimsstyrjaldarinnar fyrri. Rúm-
enía er mikið hveitiræktarland, og
nú féll hveitiverðið stöðugt. Bænd-
urnir gerðust nú mjög órólegir, en
þeir voru sterkt stjórnmálalegt afl
í Rúmeníu. Jon Bratianu forsætis-
ráðherra var nú látinn. Konungur-
inn var aðeins lítill drengur, og
stjórn ríkisstjórnarráðsins gekk á
afturfótunum.
Mikill hluti rúmensku þjóðarinn-
ar vildi, að Carol tæki við völdum
að nýju.
Sumarið 1930 ákvað Carol að
reyna að ná aftur völdum. Hann
skildi Madame Lupescu eftir á óð-
alinu í Normandy (um stundar-
sakir) og fór í járnbrautarlest til
Munehen í Suður-Þýzkalandi. Það-
an hélt hann til Rúmeníu í einka-
flugvél, sem stjórnað var af frönsk-
um flugmanni, Lalouette höfuðs-
manni.
Lalouette flaug með hann til
Rúmeníu, en þar buðu Nicholas
bróðir hans og rúmenski herinn
hann velkominn til landsins. Þing-
ið lýsti yfir því, að Carol hefði nú
tekið við konungsstjórn, og Micha-
el var veitt krónprinstign að nýju
með óskertri virðingu. Allt hefði
getað gengið snurðulaust, hefði
Carol tekizt að komast að sam-
komulagi við Helenu prinsessu, eig-
inkonuna, sem hafði skilið við
hann. En það hafði gerzt of margt
og mikið til þess, að slíkt væri
unnt. Þau gátu ekki gengið í hjóna-
band að nýju, jafnvel þótt það væri
aðeins af hagkvæmnisástæðum með
tilliti til konungdæmisins. Aðeins
nokkrum mánuðum eftir komu
Carols til Rúmeníu, yfirgaf Helena
landið og afsalaði sér tilkallinu til
sonar síns.
Það virtist ekki vera nein gild
ástæða til þess, að Héléne Lupescu
dveldi áfram í útlegð, þegar Carol
var nú orðinn konungur að nýju
og Helene prinsessa hafði yfirgefið
landið. Því sneri hún aftur til Rúm-
eníu, án þess að mikið bæri á, og
settist að í húsi, sem var ekki langt
frá konungshöllinni.
Það tímabil, sem þá hófst, hlýt-
ur að hafa verið hápunktur lífs
þeirra. Carol hafði endurheimt
konungstignina, og þau gátu notið
samvistanna hvort við annað
óhindrað, þótt tengsl þeirra væru