Vísir - 17.06.1944, Page 24

Vísir - 17.06.1944, Page 24
24 VÍSIR — ÞJÖÐHÁTÍÐARBLAÐ I Hlutafélagið Hampiðján er stofnað fyrir liðugum tíu árum, en hefir vaxið gífurlega á þeim tiltölulega stutta starfstíma. íiið mikla verksmiðjuhús fé- lagsins, Stakkholti 3 i Rauðar- árholti, her þróun fyrirtækisins nokkurt vitni, þvi að það hefir tvívegis verið stækkað á þess- um 10 árum, í fyrra skiptið hækkað, í síðara skiptið lengt. Cr hinu mikla vélahúsi berst véladynur uin nálægar götur, enda hefir fyrirtækið nú á að skipa einhverjum fullkomnustu vélum sinnar iðnar. En allur gólfflötur verksmiðjunnar er um 1500 fermetrar. Þar er vél við vél, kembingarvélar, spuna- vélar, tvinningarvélar og ló- skurðarvélar. En þó hefir mannshöndin þarna mörg verk að vinna. Vinnslan. Hampurinn kemur óunninn í knippum, og eru hamptægjurn- ar 2—6 metra langar, af sömu lengd og tægjurnar í blöðum þeirra plantna, sem hampurinn er úr unninn. Síðan Japanir her- námu Filippseyjar, hefir verið mjög lítið um Manilahamþ. En í stað hans er notaður svonefnd- ur Sísalhampur, sem unninn er úr blöðum Sísal-plöntunnar, er vex bæði í Mið-Ameriku og víða um hitabeltislönd Afríku. Til þess að gera hampinn hæfan til spuna, þarf að láta hann fara margar ferðir gegn- um kembivélar af tvennskonar gerð, þar sem hann fyrst er grófkembdur og síðan fín- kembdur. Við kembinguna ber þess að gæta, að tægjurnar leggist sem mest á misvíxl, því annars verð- ur þráðurinn ótraustur. Að kembingu lokinni eru lopa- vinslin flutt að spunavélunum. Þar ær lopinn spunninn með feikna-hraða og eingirnið síðan tvinnað í sérstökum vélum. Garnið fer síðan gegnum ló- skurðarvél, og er að lokunj und- ið upp í hnotur, og er það þá fullgert af hálfu verksmiðj- unnar. Hampiðjan vinnur 20 tegund- ir af garni og einnig granna kaðla, sem framlciddir eru á svipaðan hátt úr garninu. 1 sambandi við framleiðslu sína rekur hún mikla netagerð, þar sem net eru riðin eftir pöntun eða á lager. Auk þess sem unn- ið er á verkstæðinu sjálfu, starfa margir að netahnýtingu fyrir verksmiðjuna hér í bæn- um og nágrenni, taka við garni, ríða net og skila þeim síðan á verkstæðið. Auk þess rekur verksmiðjan netjagerð austur á Eyrarbakka. Samkeppnishæf framleiðsla. I greinargerð, sem fyrsti for- stjóri fyrirtækisins skrifaði nokkru áður en liann féll frá, segir liann í stuttu máli frá til- drögum þess í upphafi, og kemst m. a. að orði á þcssa leið: „Ýmsir telja mjög vafasamt, hvort hægt sé að telja iðnaðinn til atvinnuvega landsins, telja þeir jafnvel ekki æskilegt, að svo verði nokkurn tíma, með því að skilyrði vanti að mestu eða öllu leyti til þess að iðnaður verði rekinn hér, svo að til þjóðþrifa megi teljast. Þær raddir, sem svo hljóma, minna helzt á þá tíma, er stór- útgerð landsmanna var á byrj- unarskeiði. Var það þá engu sið- ur umdeilt atriði, livort sú breyting á þjóðlífinu, sem þar af leiddi, væri æsldleg. Iðnaðinum hefir helzt verið fundið það til foráttu, að hann skapaði engin útflutningsverð- mæti, en notaði hinsvegar að mestu erlend aðkeypt hráefni. Hefir það jafnvel staðið í víð- lesnum blöðum, ritað af áhuga- mönnum í þjóðlífinu, að iðnað- ur, sem ynni úr erlendum lirá- efnum, ætti engan rétt á sér; aðeins hinn, sem ynni úr hinum kinlendu. Væri þessi staðhæfing rétt og algild regla um iðnaðarstarf- semi í heiminum yfirleitt, þá myndi ekki verða mikið úr iðn- aði ýmissa þjóða, sem nú teljast mestu iðnaðarþjóðir. Það er sem sé vitað mál, að t. d. Bret- land og Þýzkaland flytja inn liráefni til iðnaðar fyrir gífur- legar fjárhæðir, til framleiðslu á ýmsum iðnaðarvörum, bæði fyrir sinn eigin og annara landa markað. Það virðíst sem sé ekkert að- alatriði, hvaðan hráefnin eru keypt, getur enda oft verið hag- kvæmara að flytja út innlenda hráefnið og kaupa í staðinn önnur erlend, sem betur henta til vinnslu fyrir innlendan markað. Er í þessu margt, sem til greina kemur, og skal ekki farið frekar út í það hér. En hitt er aðalatriðið, að vinnan, tæknin og þar með fjölþætíara atvipnulíf og menning aukist í landinu. Að þvi miðar tvímæla- laust hinn ungi innlendi iðnað- ur, að svo verði.“ Æviágrip. Hampiðjan h/f er eins og áð- ur er sagt stofnuð fyrir 10 ár- um, 10. marz 1934, og 'var Guð- mundur S. Guðmundsson aðal- hyatamaður að stofnun fyrir- tældsins. Hann hafði þá um 11 ára skeið unnið að vélsmíði hjá Vélsmiðjunni Héðni og verið verkstjóri þar í sex ár. Hann liafði árið áður farið utan til að kynna sér slíkar fram- kvæmdir. Reyndist hann fyrir- tækinu liinn öruggasti forstjóri, en þvi miður naut hans skammt við, því að hann lézt 20. maí 1942. Tók þá Frímann Ólafsson verzlunarstjóri við forstjóra- starfinu og hefir staðið fyrir verksmiðjunni síðan, en Jón Guðlaugsson hefir alla tíð verið verkstjóri fyrirtækisins. Flutti út botnvörpur. Svo vel reyndust framleiðslu- vörur verksmiðjunnar, að fyrir stríð var hún farin að flytja út botnvörpur, bæði til Færeyja og Boston. Munu þau fyrirtæki vera mjög fá, ef nokkur eru, hér á landi, sem flutt hafa iðn- aðarvörur til útlanda. En öll er starfsemi verksmiðjunnar mjög í anda þeirra orða hins látna forstjóra, sem að framan voru hirt. Síðastliðið ár var unnið úr 170 smálestum af hampi, og var þó eftirspurn hvergi nærri full- nægt. Verksmiðjan hefir 90 manns í þjónustu sinni, og hef- ir því-á skömmum tíma orðið einhver stærsta verksmiðja landsins. Hús Hampiðjunnar í Stakkholti 3. — Byggt var við húsið 1941, og er það nú um % stærra en myndin sýnir. Gólfflötur þess er um 1500 m2.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140

x

Vísir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.