Morgunblaðið - 05.05.1999, Blaðsíða 70

70 MIÐVIKUDAGUR 5. MAÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
VILHJÁLMUR
GÍSLASON
Vilhjálmur
Gíslason fæddist
í Reykjavík 27. maí
1983. Hann lést á
Landspítalanum 26.
apríl siðastliðinn og
fár útfor hans fram
frá Fossvogskirkju
3. maí.
Elsku Villi frændi.
Mig langar að kveðja
þig með nokkrum orð-
um og þakka þér fyrir
þann tíma sem við átt-
um saman. Pú varst
alltaf svo Ijúfur og góður og bjart í
kringum þig, þannig mun ég minn-
ast þín. Pað er sárt að þurfa að
kveðja þig svona snemma, en sagt
er „þeir deyja ungir sem guðirnir
elska“. Villi minn, ég veit að það
verður vel tekið á móti þér í þínu
nýja lífí, þegar þú kemur svífandi
með þína hlýju strauma og góða
hjarta. Guð veri með þér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Elsku Stína, Gísli, Anna og
Sindri, Viili var heppinn að eignast
ykkur sem fjölskyidu. Guð veri með
ykkur um alla tíð.
Ykkar frænka
Jara.
Mér verður hugsað
til baka þegar þú varst
yngri og rætt var um,
að þú fengir að fara til
sumardvalar að
Reykjadal í Mosfells-
sveit. Þá kom um-
hyggja mömmu þinnar
mjög skýrt fram. Hún
bað mig að tala við
nöfnu sína Kristínu
Waage (sem á fjölfatl-
aðan son sem hefur
dvalið í Reykjadal) og
athuga hvort við gæt-
um ekki fengið að
koma og skoða heimilið í Reykjadal,
sem við gerðum. Pví hann Villi átti
ekki að fara neitt nema það væri bú-
ið að kanna málið til hlítar og að allt
væri í fullkomnu standi. Sá dugnað-
ur og sá kærleikur sem fjölskylda
þín hefur sýnt þér er nokkuð sem
við hin, sem eigum „heilbrigð" börn,
getum lært mikið af.
Síðustu ár hittumst við því miður
sjaldan en mig langar til þess að
þakka þér þau stuttu kynni sem við
áttum. Ég veit að Kiddi móðurbróð-
ir þinn tekur á móti þér og ykkur
líður vel saman þar sem þið eruð
núna.
Elsku Stína mín, Gísli, Anna Ýr,
Sindri Freyr, amma Stebba og
Nonni afí og aðrir aðstandendur, al-
góður Guð styrki ykkur í sorg og
færi ykkur huggun á þessum erfíðu
stundum.
Guðrún Antonsdóttir.
Þegar þú fæddist, frumburður
foreldra þinna, var ég í þinni fjöl-
skyldu, þar sem ég var gift móður-
bróður þínum. Frumburðurinn var
á leiðinni í heiminn og miklar vænt-
ingar. Fljótlega eftir að þú fæddist
var ljóst að eitthvað var að. Fötlun
þín var mikil en þú varst einstakur,
glaður, kátur en skapmikill og mjög
duglegur í öllu þínu stríði.
Það var mjög snjallt hjá þér að
veija þér þessa frábæru foreldra.
Seinna stækkaði fjölskyldan, og þú
varst umvafinn kærleika systkina
þinna, sem eru Anna Ýr og Sindri
Freyr.
Pau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast,
þauberamestabirtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi,
semkveiktiástogyndi
með öllum sem það kvaddi.
Þó burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur>
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik G. Þórleifsson.)
t
Elskuleg fósturmóðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARÍA BENEDIKTSDÓTTIR,
Furugerði 1,
Reykjavfk,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánudaginn 3. maí.
Hilmar Viggósson, Auður Guðmundsdóttir,
Gísli Viggósson, Kristín Guðmundsdóttir,
Björn Viggósson, Hallveig Björnsdóttir,
Sigrún V. Viggósdóttir, Ingi K. Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
PÁLL ÁRNASON,
Sóltúni 6,
Keflavík,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 4. maí.
Dóróthea Friðriksdóttir,
Edith María Meatows, Dóróthea Jónsdóttir,
tengdasynir og barnabörn.
t
Elskulega móðir mín, amma og langamma,
MARGRÉT JÓSEFSDÓTTIR,
Álftamýri 52,
sem lést á Landspítalanum miðvikudaginn 28.
apríl, veróur jarðsungin frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 6. mai kl. 13.30.
Margrét Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ég vil þakka Villa fyrir samver-
una, allar okkar góðu stundir saman
bæði í Safamýrarskóla, Alfalandi og
í Árlandi. Villi bræddi öll hjörtu í
kringum sig hvar sem hann var,
með sínu fallega brosi. Minningin
um Villa mun lifa með mér um
ókomin ár.
Elsku Kristín og Gísli, Anna Ýr,
Sindri, ömmur og afar, ég sendi
ykkur mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu Villa.
María Hildiþórsdóttir.
Það verða ekki allir þeirri gæfu
aðnjótandi að fæðast heilbrigðir og
hraustir og fá að vaxa úr grasi sem
tápmiklir og fjörugir menn, en Villi
varð hluti af okkar lífi vegna þess að
hlutskipti hans varð annað. Huldar
Orn sonur minn og Villi hafa búið
saman á heimili fyrir fjölfótluð börn
í Árlandi f Fossvogi síðastliðin fímm
ár, og á sumardaginn fyrsta fyi'ir
ári síðan fermdust þeir saman í
Langholtskirkju. Það skilur það
enginn sem ekki hefur reynt, hvað
það er yndislegt að upplifa það að
ferma barnið sitt, barn sem oft hef-
ur ekki verið hugað líf.
Við höfum þekkt Villa og hans
fjölskyldu í gegnum gleði og sorg
sem hefur tengt okkur slíkum til-
finningaböndum að Villi er orðinn
sem einn af okkar nánustu fjöl-
skyldu. Það er því með miklum
trega sem við kveðjum hann Villa
okkar og felum hann Guði á vald.
Huldar biður fyrir eftirfarandi
kveðju: Vertu sæll, minn vinur, sem
nú ert fjarri mér. Minn sanni kæri
vinur, þú ert í huga mér. Nú ertu í
Nangijala, og leiðin liggur þín til
fagurra fjallasala, þar sem hugsar
þú til mín. Þín álög eru brotin, þig
fjötrar bindi ei meir. Því það eru ei
endalokin, er líkami okkar deyr. Ég
sé þig núna hlaupa, það er mín ein-
Iæg trú, að einn dag munum hlaupa,
saman ég og þú.
Foreldrum Villa, Kristínu og
Gísla, og systkinum, Önnu Ýri og
Sindra Frey, vottum við okkar
dýpstu samúð.
Huldar Örn, Inga B.
Árnadóttir, Sigurður Ingi
Jónsson og Birta Dögg.
Elsku Villi minn. Þú hefur nú
ákveðið að kveðja okkur og fá að
hvílast. Líf þitt var ekki ýkja langt
en á þessum stutta tíma náðir þú að
gera þá sem þig þekktu svo ríka.
Svo ríka af þeirri reynslu að fá að
kynnast þér og læra af þér.
Ég hitti þig fyrst, litli vinur, þeg-
ar þú varst sjö ára snáði á Lyngási.
Ég hafði aldrei kynnst fötluðum og
fyrir mér var að opnast ný vídd. St-
arfið á Lyngási var unnið af svo
mikilli alúð og fagmennsku af frá-
bæru fólki. Börnin þar sigruðu
hverja baráttuna á fætur annarri.
Ég, sem var nýútskrifuð úr mennta-
skóla, var gjörsamlega heilluð af
þessum nýja heimi. í þessari upp-
götvun minni náðum við saman. Þú
varst svo yndislega spekingslegur
með fallegu gleraugun þín og íbygg-
ið augnaráð. Þú tjáðir þig ekki með
orðum en í staðinn með augunum og
ég lagði mig alla fram við að læra
þitt mál. Mér fannst svo gaman að
fylgjast með samspili þínu við móð-
ur þína sem skildi þig svo vel.
Einnig var þroskaþjálfinn þinn,
Helga Sigurjónsdóttii', svo næm á
líðan þina og tilfinningar. Hún var
svo tilbúin að aðstoða mig við að ná
betur til þín. Samverustundir okkar
voru frábærar. Við þeystum um á
gömlum, gi'ænum bíl sem var að
hruni kominn. Þú varst eins og
kóngur í framsætinu, svo ánægðui'
með lífið og tilveruna. Við voram
sannkallaðir félagar, fórum saman á
kaffihús, í heimsóknir og í göngu-
ferðir. Það átti svo vel við þig að
kanna ný umhverfi og öðlast
reynslu. Samt fannst þér ekkert
skemmtilegra en að koma heim til
foreldra þinna og systkina. Þú vissir
nákvæmlega þegar við keyrðum
heim götuna þína. Þá kom glampi í
augun þín og andlit þitt geislaði af
ánægju.
Ég hafði alltaf séð þig fyrir mér
verða fullorðinn. Kannski var það
óskhyggja eða bara mín tilfinning
að þú værir eldri en við öll. Þú vissir
svo margt sem við vissum ekki.
Þú munt alltaf hafa áhrif á líf mitt
svo og allra sem fengu að kynnast
þér.
Sofðu rótt.
Þín vinkona
Ásta.
Nú breiðir nóttin blíða
sinn blævæng undurþýða
á liðna barnsins brjóst.
En hátt á himinvegi
það heilsar sól og degi,
þar allt er milt og Ijúft og ljóst.
Sem lágur lækjamiður,
er líður kvöldsins friður
um bjartan blómsturreit, -
er kærleiks kveðjan hljóða,
sem kallar drenginn góða
í himinljómans hvítu sveit.
(Guðmundur Guðmundsson.)
Elsku Kristín, Gísli, Anna og
Sindri. Við vottum ykkar okkar
innilegustu samúð. Minningin lifir
um ljúfan dreng. Guð geymi Villa.
Starfsfólk Skammtíma-
vistunar, Álfalandi.
Fyrir nær ellefu árum var lítill
fallegur snáði að hefja skólagöngu f
Safamýi’arskóla, þá aðeins fimm
ára. Hann var svolítið hræddur og
óöruggur og hjúfraði sig upp að
mömmu sinni í leit að trausti og ör-
yggi og brosti svo sínu fallega brosi.
Brosin hans Villa áttu oft eftir að
ylja og gleðja okkur sem með hon-
um störfuðum, en ég átti því láni að
fagna að vera kennari Villa í mörg
ár og vinna síðar með honum á
heimili hans í Árlandinu. Villi var að
eðlisfari einstaklega skapgóður og
blíðlyndur þó að honum gæti að
sjálfsögðu mislíkað. Hann hafði sér-
staka persónutöfra og eignaðist
marga aðdáendur og vini og var ég í
þeirra hópi.
Nú á þessari sorgarstundu birt-
ast fallegu minningamar um hann
Villa eins og myndir í huga mér. Ég
minnist gleðinnar yfir fyrsta tákn-
inu sem hann lærði, sundferðunum
sem hann var svo hrifinn af, öllum
spjallstundunum sem flestar voru
um mömmu, pabba, Önnu og
Sindra, en ef þau voru nefnd á nafn
ljómaði andlit Villa af gleði. Óg-
leymanleg eru hlátursköstin, en
Villi gat hlegið svo smitandi og inni-
lega að allir urðu að hlæja með. Ég
sé líka Villa stóra bróður fyrir mér
þar sem hann situr í sófanum heima
í Fannafold og leggur arminn utan
um Sindra litla bróður sinn, horfir
stoltur á hann og brosir. Einnig sé
ég fyrir mér svipinn á honum þar
sem hann situr við hlið Önnu systur
sinnar við píanóið og hlustar á hana
spila. Það var innri gleði sem endur-
speglaðist í andliti Villa, en hann
hafði mjög gaman af að hlusta á
tónlist. Ég sé Villa „töffara" fyrir
mér sem elskaði að fara í jeppaferð-
ir með pabba sínum, hlusta á hátt
stillta popptónlist, setja á sig
rakspíra og vera fíottur. Að sjálf-
sögðu man ég líka erfiðu tímabilin,
sem tengdust yfirleitt veikindum
hans, en í þeim sýndi hann ótrúleg-
an styrk og þrautseigju.
Villi var svo lánsamur að eiga
yndislega fjölskyldu sem skynjaði
svo vel líðan hans og tjáningu. Oft
fannt mér ótrúlegt að fylgjast með
samskiptum Villa og Ki'istínar móð-
ur hans og hvernig hún skildi og
túlkaði nánast allt sem hann tjáði
sig um.
Ég fékk líka tækifæri til að fylgj-
ast með hvernig foreldrar Villa
ásamt nokkrum öðram foreldram
fatlaðra bama börðust fyrir að
byggt yi'ði heimili fyrir fjölfötluð
börn í Reykjavík. Sú barátta varð
löng og ströng, markið var sett hátt,
aðeins það besta skyldi börnunum
boðið upp á. Heimilið var opnað árið
1994 og ber það vitni um áhuga,
metnað og dugnað foreldranna. Mér
er afar minnisstætt fyrsta kvöldið
sem börnin dvöldu þar. Þá komu
foreldrar og fjölskyldur barnanna
og áttu saman yndislega kvöldstund
sem einkenndist af samstöðu, hlýju
og vináttu.
Nú er skarð fyrir skildi í þessum
samhenta hópi en ég veit að þau
munu standa saman, styðja og
styrkja hvert annað eins og þau
hafa gert hingað til.
Að leiðarlokum kveð ég Vilhjálm
Gíslason með virðingu og þakklæti í
huga. Þakklæti fyrir allar góðu
samverastundirnar okkar, það
traust og vináttu sem hann sýndi
mér alla tíð og allt sem hann og fjöl-
skylda hans hafa kennt mér.
Elsku Kristfn, Gísli, Anna, Sindri
og fjölskyldan öll. Mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi allar góðar
vættir styrkja ykkur og styðja um
ókomna tíð.
Guðrún Stefánsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KJARTAN STEINÓLFSSON,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 7. maí kl. 15.00.
Sigríður Erla Þorláksdóttir,
Erla María Kjartansdóttir,
Jóhanna Guðrún Kjartansdóttir,
Þórir Kjartansson,
Birgir Kjartansson,
Þorlákur Kjartansson,
Guðmundur Kjartansson,
Guðmundur Sigurbjörnsson,
Brynjar Örn Bragason,
Unnur Sveinsdóttir,
Arnþrúður G. Björnsdóttir,
Anna María Pétursdóttir,
Guðrún Svava Viðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og tengda-
móðir,
HERBJÖRT PÉTURSDÓTTIR
frá Kirkjubæ í Vestmannaeyjum,
Melstað í Miðfirði,
verður jarðsett á Melstað föstudaginn
7. maíkl. 14.00.
Kveðjuathöfn verður frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 6. maí kl. 15.00.
Guðni Þór Ólafsson,
Ólafur Teitur Guðnason, Engilbjört Auðunsdóttir,
Pétur Rúnar Guðnason,
Árni Þorlákur Guðnason,
Lilja írena Guðnadóttir,
Eysteinn Guðni Guðnason,
Sólrún Dögg Árnadóttir, Ágúst Frímann Jakobsson.