Skírnir - 01.01.1847, Side 12

14
og tollinn, sem lagfeur er á sikrib. Lýsti Hróbjartur
því yfir, ab bann vildi láta lækka tollinn á sikri því,
sem flutt væri til Englands frá þeim löndum, sem
þab er búib til í af frjálsum mönnum, um hjerumbil
þribjung vib þab, sem ábur hefur verib, og þótti hon-
um sem slíkt myndi eigi hnekkja verzlun nýienda
þeirra, hvab sikrib snerti; en ekki vildi hann lækka
tollinn á því sikri, sem þrælar eba ófrjálsir menn
búa til. þannig taldi Hróbjartur upp fjölda af varn-
ingstegundum, sem hann stakk upp á, aí> tollurinn
yrbi annabhvort lækkabur á, eba tekinn af meí)
öllu; mæltist hann til meö mörgum fögrum orb-
um, ab verksmibja-eigendurnir skyldu nú ekki láta
sinn hlut eptir liggja, og fallast á uppástungu
þessa, og væri slíkt því fremur skylda þeirra, sem
ábur væri búib ab taka allan toll af óunnum varn-
ingi, svo þeir myndu varla verba fyrir nokkrum
halla, þó ab unninn varningur væri lluttur til Eng-
lands, og á þetta sjer einkum stab, þar sem varn-
ingur úr hör, ull, vibarull og silki á hlut ab ann-
ars vegar. þótti Hróbjarti engum skyldara, enn
verksmibja-eigendunum, ab ganga á undan öbrum
meb góbu eptirdæmi í þessu efni, og láta laus einka-
leyfi sín , því ab sagan sýndi, ab þeir og kaup-
mennirnir hefbu fyrstir byrjab á því, ab fá stjórnina
til ab leggja svo fjarskaleg bönd á alla abflutninga,
svo þeir gætu því heldur setib einir um hituna, og
rábib öllum kaupum og sölum á Englandi á ílestum
cba öllum varningi, og úr þeim kolunum hefbi nú
hrunnib síban, þar til á hinum síbustu árunum; en
þegar jarbeigendurnir sáu, hvernig kaupmönnum og
verksmibja-eigendum tókst þetta, þá hefbu þeir álitib