Skírnir - 01.01.1847, Qupperneq 106

108
uppreistir, sem hefjast út úr álögum á þjó&inni,
cru optast þjóblegar, því máli& nær til allrar alþýbu.
Einn af fulltrúum stakk líka upp á, aö ráfcgjafar
skyldu segja af sjer, því auösætt væri, ab þjó&in bæri
eigi lengur traust til þeirra, en hjer sýndi sig, afc
þeir höfbu meira hluta fulltrúa á sínu máli, því mik-
ill var munurinn, þegar til atkvæba kom, og Ijell því
málií) svo mælt nibur aptur. En uppreistarmenn
hættu eigi vib svo búife; þeir vildu koma rábgjöfum
frá, hvab sem þab kostabi, því bæbi hötnbust þeir
vib rábgjafa út úr skattamálinu, og eins fyrir þab,
ab þeir höfbu lagt mikil bönd á prentfrelsib, svo
engu varb komib á prent, nema því, sem þeim lík-
abi. Rábgjafar tóku nú líka til ab beita hörbu á
móti hörbu, og bönnubu þeir t. a. m. ab láta prenta
ræbur fulltrúanna, sem í nokkru löstubu stjórnar-
háttu þeirra, og einn rábgjafanna fór sjálfur meb
herlib mikib mót uppreistarmönnum, og ællabi hann
ab hegna þeim harblega fyrir tiltekjur þeirra. Hinir
rábgjafarnir, sem heima sátu í Lissabon, gerbu nú
hverja lagaleysuna á fætur annari, og varb svo mikib
um yfirgang þeirra, ab nokkrir úr jafningjamálstofunni
tóku sig til, og rjebu drottningunni tii ab kjósa sjer
nýja rábgjafa, því annars myndi uppreist heljast um
allt landib, sem ekki væri ab vita fyrir, hvern enda
myndi hafa, ef þessu færi fram til lengdar, en drottn-
ingin var daufheyrb vib fortölum þeirra, en jafningj-
arnir gengu þá margir úr málstofunni, og kvábu
sína veru þar til ónýtis, þegar þeir gætu eigi fengib
fram, þab sem þó fyr eba síbar yrbi ab koma fram,
því vib svo búib gæti eigi lengi stabib. Enda urbu
þeir sannspáir ab því, ab úr þessu fór ab styttast í