Skírnir - 01.01.1847, Qupperneq 116

11S
yifci Ieitazt viS a& ráíia bætur á ýmsu, og ekki væri
rá& nema í tíma væri tekib, því meban páfinn væri
nýkosinn, myndu kardínálar geta komib miklu til
leibar, ef þeir hjeldu vel saman. Macari þóttit. a.m.
illa fyrir sjeb, þar ekki tækju fleiri kardínálar enn
tveir þátt í sjálfri ríkisstjórninni, því þar ættu þeir
allir hver meí) öferum ab rába fyrir, en eigi páíinn
einn; og hinu sama væri aö gegna um embætta-
veitingar; ríkissjóburinn væri meb öllu tómur, og
varla væri hugsandi til ab geta fengib nokkurstabar
lán; herlibib ítalska væri mjög svo óánægt, sökum
þess, aö hermannalib Sveiza væri í öllu tekib fram
yfir þab; mörg hjeröb væru á hverri stundu búin
til aö gera uppreist þáogþegar, en fangelsin væru
svo full af bandingjum, ab varla kæmust (leiri fyrir,
en flestir þessara manna hefbu unniö þab eitt til
saka, ab þeir hefbu beibzt vibrjettingar á málum sín-
um. Ollum kardínálum Ijekk ræba þessi mikils, og
þó ab Macari, ef til vill, hafi ýkt nokkub mart hvab,
þá er þó á hinn bóginn víst mart satt í þessu, og
var þess vegna ab nokkru leyti ekki til mikils fagn-
abar ab hverfa fyrir hinn nýja páfa. Macari lagbist
veikur skömmu eptir ab þetta gerbist. Sökum þessa
var eigi kyn, þótt þegnar páfans yrbu fegnir páfa-
skiptunum, og þab því heldur, sem sá hlaut tignina,
er hafbi almennings orb á sjer fyrir dugnab og rjett-
sýni. Alstabar var stráb blómum á veginn, þar
sem hann kom á mannamót, og kallabi lýburinn
hvervetna honum til heiburs. Sagt er og, ab hann
sje fríbur mabur sýnum og höfbinglegur, og enn
er hann, ab kalla má, á bezta aldri, og bregburRóm-
verjum vib ab sjá svo ungan mann vera orbinn páfa,