Skírnir - 01.01.1847, Qupperneq 145

147
konungur kom til ríkis, var hann ekki lengi ab hugsa
sig um ab rá&a bætnr á þessu. Af þessu eina dæmi
má sjá, ab hinir svo köllubu frelsisvinir hafa komib
nokkru til leibar, sem vera tná ab ekki enn þá væri
farib ab hreifa vib, ef þeir hefbu ekki í fyrstunni
tekib sig fram um þab. Hins vegar er hætt viS, ab
frelsisvinirnir fari stundum of langt, eba þeir ætlist
til meira af stjórninni, enn hún getur meb góöu móti
komib til leibar, og verba þeir stundum uppi, þegar
abgjörbir hennar eru ekki aö þeirra skapi, eba þeim
þykja þær vera ófullkomnar, og svo sem gjöröar til
hálfs, og ekki verður þab varib, ab slíkt kann ab
koma ósamlyndi til leibar milli þegnanna og stjórn-
arinnar, svo þeir bera ekki eins mikib traust til
hennar, setn annars myndu þeir gera, og er þetta
mikill ókostur á vibleitni frelsisvinanna, sem víbast
hvar mun loba vib þá. Af því er nú hefur verib
sagt, þykir rába mega, í hvaba sambandi stjórnin
stendur til þegnanna, og frelsisvinanna sjer í lagi, i
Danmörku. Frelsisvinirnir færa sig jafnan lengra
upp á skaptib, en stjórnin vill fara sínu fram, hvab
sem hver segir. Eitt óánægjuefni frelsisvinanna
eru prentfrelsislögin, því þeim þykja þau vera of
hörb, og leggja of mikil bönd á í ýmsum greinum,
en í þessu málefni má eigi kalla, ab þeim hafi orbib
nokkub á gengt.
Ab svo mæltu víkur nú sögunni ab því málefni
Dana, er mikilvægast er í alla stabi, en þab er málib
um Slesvík og Holsetuland, og mikib er sjálfsagt
undir því komib fyrir Dönum, hver endalok þab
hefur. Málib er annars svo margbrotib, ab Skírnir
endist eigi til ab skýra frá því út í hörgul, en hjer
10