Skírnir - 01.01.1873, Blaðsíða 76

76
FIiAKKLAND.
un þess, er á undan var gengiS ófriSarbo8skapnum; en þa® hirSi
ekki jeg um a8 birta aS svo komnu.” Beust hefur orSiS tvísaga og
komiS á hann vöflur: Mettemich hefur ekki treyst sjer til aS svara
neinu. Brjefin, er Gramont hafSi fyrir sjer, geymdi Napóleon
keisari, og er mælt aS stjórnin í Vín hafi sent Metternich gagn-
gjört til Chislehurst í fyrra vor til aS ná þeim hjá honum, en
hann tók þvert fyrir aS hann mundi sleppa þeim viS nokkurn
mann; kvaS þau skyldu ganga í erfSir til sonar síns, svo sem annar
ættargripur. þaS var skjótvirkni Prússa og sigur þeirra í fyrstu
orustunum, sem ol!i því, aS stjórnin í Vín fór aS sjá sig um hönd
og hætta viS HSsafnaSinn, eins og Danir. Átti liS Austurríkis-
manna, aS því aS sagt er, eigi aS vera vígbúiS eSa halda af staS
norSur á móti Prússum fyr en í öndverSum septembermánuSi;
þaS varS þeim til láns, því aS þá var úti um Frakka, svo sem
knnnugt er. — Önnur allmerkileg frásaga um tíSindin 1870 er
liöfS eptir Thiers. Svo er mál meS vexti, aS þegar
eptir friSargjörSina viS þjóSverja setti fulltrúaþing Frakka
nefnd til aS rannsaka tildrög og orsakir aS septemberbyltingunni
(er Napóleon þriSja var velt af stóli og þjóSriki sett á stofn).
Hefur nú nefnd þessi gefiS út skýrslur um raunsóknir sínar.
Er þar prentaSur framburSur ýmsra merkra manna, er nefndin
hafSi yfirheyrt, og þar á meSal þaS, sem Thiers hefur boriS
fram. Hann segir, aS ráSuneyti keisarans (þeir Ollivier) hafi meS
fyrstu veriS fráhverft ófriSi, en drottning og hirSfólkiS ekki mátt
heyra annaS nefnt, en aS bariS væri á Prússum sem allra fyrst. Á
drottning opt aS hafa haft yfir um son sinn þessi orS: ((þetta barn
verSur aldrei keisari nema teknar sjeu hefndir fyrir Sadowa”. Á
þingi heimtuSu keisaravinir í ákafa ófriS viS Prússa; (lþeim var meira
hugaS um hagsmuni keisaraættarinnar en velfarnan landsins.” Le-
boeuf vissi herinn ófæran. Gramont hafSi fengiS afsvör um full-
tingi Austurríkismanna, (1svo sögSu þeir Beust og Andrassy mjer
báSir,” segir Thiers. (þetta var þaS sem brýndi Gramont til segja
frá brjefunum). Keisara var mjög gengiS; hann hafSi áSur veriS
skjótur í ráSum, fastráSur og einbeittur; nú var hann orSinn bæSi
hvikull og seinráSur, og ljet öllu viS sig ráSa. Svona kom þaS til,
aS'ófriSur var ráSinn. Stjórnin frýjaSi Prússum hugar meS of-