Skírnir - 01.01.1873, Blaðsíða 133

DANMÖKK.
133
SíSan hertogadæmin gengu Dönum úr greipum, hafa þeir
valiS sjer a8 huggunarorSum og til málsbóta fyrir glapræSi sitt
J>a8, sem stendur í Hávamálum: siBú er betra þótt lítiS sje, halur
er heima hver”. J>eir hafa lagt mikinn hug á a8 koma hinu litla
búi í sem rnestan þrifnað og blóma, a8 verSa má, enda hefur
J>eim or8i8 stórmiki8 ágengt í J>eirri grein; svo mun flestum hafa
virzt, er komu á gripasýningu J>eirra í sumar. Sýningin átti
reyndar a8 vera ((norræn”, en ekki fremur dönsk heldur en sænsk
e8a norsk; en sú varS J>ó raunin á ýmsra hluta vegna, J>ar á
me8al sýningarsta8arins, a3 langmest bar á l(döuskunni”. Dönsku
sýnismunirnir voru 2850, hinir sænsku 1150, norskir munir 600;
frá fýzkalandi komu 7 gripir, Frakklandi 14 og Belgíu 2. Jpetta
var í anna8 skipti, a8 haldin var sýning af öllum Nor3urlöndum
saman; hin fyrsta stó8 í Stokkhólmi 1866, og var þessi miklu
meiri, þótt ekki væri hún mikiS á bor8 vi8 heimssýningarnar
miklu, svo sem J>á í Paris 1867, er var þrettán sinnum stærri.
Fyrir rúmleysis sakir ver8um vjer a3 lei8a hjá oss, a8 fara langt
útí lýsingu á sýningu þessari, enda mundu lítil not a3 slíkri
lýsingu. J>a8 var almanna rómur um hana, a& hún væri mjög
snotur og ásjáleg. Sýningarskálinn var reyndar ekki mjög reisulegt
hús, en rúmgóSur og allhaglega gjör8ur. Hann var reistur vestan
til vi3 bæinn, millí borgarveggjarins og Tivoli. I mi3jum hallar-
garSinum var gosbrunnur, og búi3 um af mikilli snilld og prý3i;
}>ar var skipaS hinum glæsilegustu gripunum, en glerþak yíir
öllum gar8inum. í anddyri hallarinnar stó8 tröllvaxi8 líkneski
Absalons biskups; hann var í brynju, en me3 biskupsmítur á
höf8i og bagal í hendi, Sýnismununum var skipt í tvær aSal-
deildir, listaverk og i8na8armuni. Var3 flestum starsýnst á suma
gripina í listasafninu, ekki sízt ýmsar norskar myndir, svo sem
eptir þá Tidemann og Gude, mestu snillinga NorBmanna í pentlist.
Af myndum eptirGude, er mest lof hafa fengi8, má nefna ((Brú3-
arförina í Har8angri”, og a8ra, er heitir ((Selstúlkan gengur á
fjall” (fram í seli8). ((Ásgar3srei8in”, eptir Arbo, norskan mann,
þótti svipmikil, en heldur jötnaleg. Eptir sama mann var þar
ennfremur ((Valkyrjan” og ((Dau&i BöSvars bjarka og Hjalta hug-
prúSa”, hvorttveggja vel gjör8ar myndir. Svíar taka sjer og