Skírnir - 01.01.1873, Blaðsíða 83
FRAKKLAND.
83
frægÖin undir lok. Hann ætlaSi aS skerast í leikinn til bjargar
Pólverjnm í síSustu uppreisn þeirra gegn Rússum (1863), en þaS
fórst fyrir, meSfram fyrir ódrengskap Englendinga, og hlaut keis-
ari ekki annaS en óvirðing af því máli. A svipaSan hátt fór í her-
togadæmamálinu danska. Svo kom Mexicomáiið. Bandamenn í Yest-
urheimi láu í grimmilegum bræSravígum; bjuggust margir viS aS
þau mundu verSa ríki þeirra aS fullkomnum fjörlesti. HugSist
Napóleon þá aS sæta lagi, og koma á fót rómönsku ríki allvold-
ugu fyrir vestan haf í náhýli viS Bandamenn (í Mexico); mundi
þaS hafa orSiS honum til mikils frama og eflingar ríki hans, en
Frökkum til frægSar og hagsældar. Eu hjer fór öSru vísi en
ætlað var; Bandamenn losuðust skjótt úr sínum vandræSum,
linglendingar og Spánverjar, er höfSu ætlaS aB veita Frökkum í
Mexicoförinni, gengu úr skaptinu, og skjólstæSingur Napóleons,
Maximilian keisari i Mexico, fjekk hörmulegustu afdrif (1867).
Hlaut keisari af þessu ófrægð mikla, sem von var, J>ví aS sjald-
an hefur verri för farin veriS en Mexicoför Frakka. AriS 1866
áttust Prússar og Austurríkismenn illt við, svo sem öllum er
kunnugt, og lauk svo, aS Prússar unnu algjörvan sigur (viS Sa-
dowa), en ríki þeirra eíidist svo mjög, að Frakkar höfSu ef til
viil aldrei átt eins voðalegan granna og Prússar voru nú orðnir.
Og þessa ávexti höfðu ráS Napóleons boriS; hann hafði ætlazt
svo til, aS viðureign Prússa og Austurríkismanna yrSi á þá leiS,
aS hvorir færu á knje fyrir öðrum; þá ætlaSi keisari aS maka
sinn krók fná Rínargeiranum); fyrir því hafði hann lagt þaS eitt
til mála þeirra granna sinna aS austan, er hann vissi aS espa
mundi þá til fjandskapar. Heima í ríkinu tók og margt aS
ganga erfiðlega fyrir Napóleon keisara. Hann hafði rýmkaS
nokkuS um frelsi þegna sinna, en þaS var orðiS um seinan og
auk þess af svo skornum skamti, aS þeir þóttust litlu bættari.
MótstöSumenn hans veittuhonum óvægilega atgöngu, meS þung-
um ámælura og nöprustu níSglósum; þeir kváSu svipi þeirra, er
liann hefði myrSa látiS forSum daga, er hann brauzt til valda,
standa blóSi drifna fyrir hugskotsaugum sjer og krefjast hefnda.
í óyndisúrræSum sleppir hann aS lokum talsverSum ráSum viS
6*