Skírnir - 01.01.1873, Blaðsíða 4

4
ALMENN TÍÐINDI.
sýnt og mun sýna, líklegast meSan heimur stendur, a8 ltþa8
hamlar mörgum illt a8 vinna a8 hann getur ekki”; aukist einum
i(bró3urnum” svo afl, a8 hann hafi von um a8 geta rá8i8 niSur-
lögum hins, er bræSralaginu og friðarheitunum þegar gleyrat. A8
Frakkar muni fresta lengi hefndum, eptir a8 kominn er í þá
þróttur svo mikill, ab þeir hyggi sjer fært a8 reyna sig aptur vi8
granna sína, kemur hvorki Bismarck nje öSrum til hugar.
Mörgum þykir og óliklegt, a8 bræðralagiS vi8 nábúa þjóöverja
a8 austan (Kússa) muni eiga sjer langan aldur; til þess eiga
Slafar og J>jó8verjar of illa skap saman, þótt mikil sje ástsemi
me8 keisurunum, drottnum þeirra, þeim frændum Vilhjálmi og Alex-
ander. En á þa8 mun síSar viki8.
Eptir þessu er ö8ru nær, en a8 út líti fyrir a8 vopna-öldinni
muni linna bráSlega. Menn mættu næstum halda, a8 her-úthúna8-
ur væri alsta8ar í ólagi, e8a a8 aldrei hef8i veri8 hugsa8 fyrir
slikum hlutum a8 neinu rá8i hingaS til: svo mjög hamast nú all-
ar þjóSir á a3 efla og bæta ber sinn og landvarnir. {>ar eru
þjóSverjar fyrirmyndin, öll hin ríkin eru a8 rembast vi3 a3 ver8a
1(þjó8 undir vopnum’’ eins og þeir. ítalir, Frakkar, Spánverjar
og Rússar hafa lögleidda almenna varnarskyldu; öll stórveldi eiga
óflýjandi (lfri8arher'’. FriBarher Rússa er ekki minni en 845,000
manna; þjóSverja, Austurríkismanna og Frakka 400,000 hverra
um sig; ófriSarherinn næstum helmingi meiri. Til kastalagjör8ar
og herskipasmíSa verja öll þessi ríki ógrynni fjár. Englendingar,
sem hafa fengiS þa8 or8 á sig, a8 þeir leg3u ekki hug á neitt anna8
en a8 græSa, eru sem Ó8ast a8 fjölga herskipum sínum, og hrinda
á flot hverju járnvör8u ferlíkinu á fætur ö8ru; landher sinn eru
þeir og farnir a3 bæta. ítalir sjá ekki útúr skuldum sínum,
en þó eru þeir á glóSum me3 vígbúnaB. Smáríkjunum er sá einn
kostur nau3ugur, a3 tolla í tízkunni. Nor8urálfan er einn her-
bú3avöllur öll saman. Vígþróttur þjó8anna fer vaxandi ár frá
ári, og dráptólin eru alltaf a3 veröa skæSari og skæSari, þess vegna
er hægt aS sjá þa8 eitt fyrir fram, a8 næsta skipti, er höfuSþjóöir
í álfu vorri leggja randir saman,; veröur vopnagangurinn langt-
um mannskæöari og voöalegri en nokkru sinni á8ur. A8 slikt
beri mjög bráölega aö höndum, er reyndar enginn hræddur um nú