Skírnir - 01.01.1873, Blaðsíða 118

ÍTALlA.
I 18
frumvarp um almennan kosningarjett, a8 dæmi þjóSverja, Frakka
og Spánverja, en láta hann eigi hundinn vi8 svo og svo mikla
fjáreign, sem nú eru lög.
J>a<5 er páfa nokkur huggun í raunum sínum, a8 á öllum
tyllidögum bans berast honum fagnaSarkveSjur og heillaóskir úr
öllum áttum, ekki einungis frá klerkalýíJnum í kaþólskum löndum,
heldur og frá flestum stjórnendum NorSurálfu, og sömuleiÖis frá
mörgu tignu fólki í ríki hans fyrveranda. J>egar svo ber undir,
J>arf hann optast a8 minnast á „ofsóknirnar” vi8 sig og heilaga
kirkju, og hættir J>á stundum vi8 aS fara heldur ógætilegum
oröum um fjandmenn sína, er honum J>ykja vera. VerSa sum
ummæli hans ekki köllu<5 annaÖ, en harla ósamhoSin „jarli
Drottins”. Nærri má geta, aí> Viktor konungur sje ekki gjörSur
afskipta, er Jiesskonar blessun er úthlutaS. í fyrra vor, 13.
mai, hjelt Píus páfi áttræÖisafmæli sitt, og 16. júní minning Jiess,
a8 J>á hafÖi hann veriö páfi í 26 ár. I Jiaö skipti sagÖi hann í
svari sínu upp á hamingjuósk kardínálanna, aÖ fjandmenn heil-
agrar kirkju hefÖu einráöiö aÖ vinna henni aö fullu. „þannig
ánýjar helvíti (J>. e. stjórn Viktors konungs) árásir sínar”, mælti
liann, „vjelar æskulýÖinn á sitt vald, spillir uppeldi hans, eykur
ósiösemi og sökkur lýönum niÖur í ranglætiö. En Drottinn yfir-
gefur ekki fley kirkjunnar í storminum. Vjer vonum, aÖ vjer
getum bráÖum sungiö: LofiÖ Drottinn! Hestum og riddurum
sökkti hann í hafiÖ”. I öÖru skipti minntist hann á dæmi
DavíÖs, er hann vann Goliath, og Júditar, er hún drap hinn
„sauriífa Holofernes”. „Látum oss biÖja, og verum J>ess full-
öruggir, aö morðiÖ mun fram koma”. — J>essi og Jivílík ummæli
eru til marks um kristilega hógværð hins heilaga föður. í jóla-
ávarpinu til kardínálanna fengu flestir stjórnendur álfu vorrar
ómjúkar ádrepur, og Vilhjálmur keisari svo svæsna, að erindreki
J>jóðverja við páfahiröina var látinn bregöa vistiuni. Einu sinni
komst hann svo að orði um Frakkastjórn, sem J>ó er helzta at-
hvarf hans, að hann sagði: J>essi stjórn í París, sem svo á
að heita”, og sama titil fengu stjórnirnar á Spáni og Ítalíu.
J>eir feögar, Viktor og Amadeo, voru nú svo vanir tautinu, að
J>eim kom ekki til hugar að kippa sjer upp viö svona lítið; en