Skírnir - 01.01.1873, Blaðsíða 97

Þýzkaland.
97
aukreitis; en stjórnin og hennar formælendur kalla það sæmd svo
mikla, aS vera embættisma8ur í jafnágætu riki og þýzkalandi og
þjóna svo veglegura höfSingja sem Vilhjálmi keisara, aS slikt sje
hverjum auSi mætara; en því mundu nú hinir svara á þá leiS,
aS ekki yrSi vegsemdin látin í askana.
Af bæjarbrag í Berlin fara heldur ófagrar sögur. Hefur
fjölgaS þar fólki svo fádæmum sætir síSan hún varS höfuSstaSur
þýzkalands (íbúar voru í fyrra 830,000, áriS 1867 ekki nema
700,000), og fer þaS aS líkindum þótt margur sje misjafn í þvögu
þeirra, er þangaS hrúgast úr öllum áttum. Er opt getiS þaSan
óhæfuverka og óspekta á götum úti, er lögreglumenn fá eigi viS
ráSiS. Er svo taliS til, aS 40,000 manna hafi þar atvinnu af
þjófnaSi, gripdeildum, ránum og öSrum illvirkjum. Sökum fólks-
fjölgunarinnar er húsaleiga orSin tvöföld viS þaS sem hún var
fyrir fám árum síSan, og verSur fátæku fólki fyrir þá skuld mjög
erfitt um húsaskjól; kvaS svo rammt aS því í fyrra vor, aS þaS
varS aS flytja burt úr borginni þúsundum saman, eins og Róma-
lýSur til (Ifjallsins helga” forSum daga, og ljet fyrir berast utan-
borgar undir beru lopti, eSa í gryfjum og hreysum, er þaS hrófl-
aSi saman í skyndi sjer til skjóls viS illviSrum.
því má nærri geta, aS mikiS hafi veriS um dýrSir í Berlin
þádaga(6.—13. sept.), er þeir keisararnir frá Yín og Pjeturs-
borg dvöldu þar aS boSi meS Vilhjálmi keisara, enda fóru
miklar sögur af vegsemd þeirri og prýSi, er á var boSinu. þaS
er vandi slíkra höfSingja, er þeir þiggja boS hvor aS öSrum, aS
sýna gestum sínum herliS sitt, líkt og fjárbændur sýna kunningj-
unum í sauSahús sín; er þá jafnan mikiS haft viS og þykir þaS góS
skemmtun. Fer þaS aS líkindum aS Vilhjálrai keisara mundi eigi
gleymast þaS, því aS ekki mun hann þykjast þurfa a& skamm-
ast sín fyrir hermenn sína, sigurvegarana frá Sadowa og Sedan,
enda lofuSu gestirnir þá mjög, en Alexander keisari flutti minni
þeirra. Slíkt kalla sumir menn svipaS því, er mýsnar fara aS
klappa kettinum. En þetta er kurteisi allt saman. Svo var
mikil mannþröng á leiS kcisaranna um borgarstrætin, aS fjöldi
fólks tróSst undir, er lögreglumenn ruddu braut fyrir vagni þeirra;
Skírair 1873.
7