Skírnir - 01.01.1915, Page 103
Þorsti.
103
fyrir verður, af því myrkur er á, svo ekki sést til. Það
er svo grátlegt að geta ekki geflð þeim ljós, nógu stórt
;ljós, því litlu ljósin bera ónóga birtu og eru slökt jafnóð-
um, af asanum og þrönginni í yndisleit mannanna. Mig
langar svo til að geta lyft því öllu upp í ljós og unað!«.
Hann stundi við og starði út að sjóndeildarhringnum:
»Það birtir einhverntíma yfir því öllu«, sagði hann
álvörugefinn. »Og systurnar þínar þyrstu, sem gleypa
. ofan í sig eitthvert ódæðið nú, af því myrkur er á og ekk-
ert sést til, þær fá líka ljós einhverntíma. Yndisleit mann-
anna er svo sterk og áfjáð, að hún vinnur sigur yfir
myrkrinu sem hylur uppsprettuna miklu, sem allar þrár
eru runnar frá. Þið uppgötvið sjálfar upphaf ykkar, getið
ekki gefist upp né dáið, af því eruð þið okkur mönnunum
svo hjartfólgnar«.
Og hann tók í litlu höndina hennar og leiddi hana
burt með sér. »Fullnægja þin, þráin mín ódauðlega, hlýt-
ur að vera þar sem þorstinn þinn var til búinn«, sagði
hann, og þau leiddust yfir þvera jörðina, út að yzta sjón-
deildarhring mannlífsins, og þar hurfu þau sjónum okkar,
•er þau liðu inn í ljósmóðu landamæranna.
Olöf á Hlöðum.