Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Qupperneq 2

2
úngsfulltrijinn frumvarp til opins brfcfs, er gjörir Sej&is-
fjörS og Dyrhóla ab gylduin verzlunarstöðum og kveSur
þannig aÖ orSi:
„Ver viljurn aliranábugast hafa löggyldt verzlunarstaö
við Seyöisfjörö í norður- og austurumdæminu, og ann-
ann viÖ Dyrhóla (Portland) í suðurumdæminu á landi
voru Islandi, meÖ þeim Iiætti, aö þaÖ se heimilt eink-
uin serliverjum vona þegna aÖ taka ser þar bólfestu
eptir þessa árs lok, meö þeim kostum, sem opiÖ bréf
frá 28da Decembr. 1836 ákveður. Takmörk kauptúna
þessara geymurn ver oss aÖ ákveða nákvæmlegar.
Eptir þessu eiga allir viökomendur allraundirgefn-
ast aö brejta.”
Frá aðdraganda boðorÖs þessa og ástæÖum skírðikon-
úngsfulltrúinn á þcnnan hátt:
Heraðsmeim í Seyðisfiröi og næstu sveitum í Aust-
fjörðum hafa optar énn einusinni beðizt þess, aÖ verzlun-
arstaður yrði settur að nýju á Seyöisfirði ; þab var því
lejft fastakaupmönnum á Eskifirði 1832 að sigla uppi Seyðis
fjörð um 2 ár. Síðan var lejíi þetta ítrekað nokkrum
sinnum, og seinast lejfði konúngs úrskurður frá 23ðja Mai
1838 að sliku mætti fara fram um 5 ár, eptir ab málið
var borið upp á Ilróarskeldu-þíngi; þó var kaupmönnum
settur sá kostur, að þeir ætti að vera skjldir að hafa
jafnan nægar vörubirgðir á Sejðisfirði fjrir sama verð og
á Eskifirði, en ef þeir héldi það ekki, skjldi lausakaup-
mönnum þegar hcimilt að sigla uppi fjörðinn jafnframt
þeira. 1831) kvörtuðu raunar heraðsmenn jfir, að kostur
þessi væri ekki haldinn, en þegar skírslur voru fengnar
þótti samt ekki nóg ástæða til að taka einkaréttinn af
kaupmönnum , og var nefnd enna íslenzku embættismanna,
sem bofeaðir voru til Rejkjavíkur mefe allrahæsta úrskurði
22ann Ag. 1838, beðin álits um, hversu haga skjldi verzl-
un á þessum stöðum eptir lok ársins 1842. Alit nefndar-
innar og skírslur lieraðsvaldsins sýna það nú glöggliga,
að SejðisfirÖingar, Mjófirðíngar, Loðmuudarfirðíngar og