Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Qupperneq 139

139

TÍiSunauliga lcyst af hendi. þab sem hanii hellr fundiiS
ab verki nefndarinnar „{ijóöfrelsisins vegna”, um leið og
hann heflr brýnt fyrir [tíngmönnum, ab hbr væri verib
að búa til þjóðfulltrúaþíng handa fjærlægri þjóð, og því
niætti þingmenn vikna vib, hversu raál þetta væri mjög
merkiligt og áribanda, kemur þó helzt við tvö aðalatriði.
Anuaðer það, ab fulltrúum verði fjölgað, framyfir það
sem frumvarpið tiltekur, hitt er, að kosníngarrettur og
kjörgengi verði einnig veitt þeim, sem liafa jarðir að bygg-
íngu ab áratali. þar sem hann hefir kvartað yfir að álits-
skjal Melstebs katnmerráðs hafi ekki komib fram her á
þíngiuu, þá skal eg geta þess, að konúngsfulltrúinu hefir
leð nefndinni brbf þetta, og önnur skírteini sem vib koma
raáliuu, raeð sömu góðfýsi einsog vant er að fá nefnd-
unutn öll skirteini í hendur, þegar þær beiðast þeirra.
Brefum þessum var skilað aptur til konúngsfulltrúans í
dag, áður enn málið var bjrjað, en eg efast ekki um, að
þab tnuni ekki veita örðugt ncfndinni að fá þau aptur að
láni á ný, til þess þau tnegi liggja í lestrarsalnum öllutn
fulltrúuuum til yfirskoðunar. f>ab er annars að vísu bæði
eðliligt og rétt sem fulltrúinn hefir sagt, að menn inætti
óska að hinu fyrsta þingi á Islandi verði hagað svo hent-
ugliga sem kostur er á, og að þingmenn liér eigi þess-
vegna að gjöra allt hvað í þeirra valdi stendur, til þess
að allt verbi hér svo grandgætiliga hugleidt sem auðið er,
þó svo sé, að ncfndin hafi stúngið uppá ab alþfugi væri
lejft að segja álit sitt um frumvarpiðj eu eg efast
mjög um , að þíngmenn Játi tilleiðast af ræðu þessari og
raeiningu eins inauns til ab mæla fram með að fjölgað
verði svo mjög alþingisinönnum, framyfir það sem nefnd
euna íslenzku einbættismanna og öll nefndin hér hefir
mælt fyrir (því um þetta atriði hafa ails engin tví-
mæli verið í nefndinni). Astæður þær, sem enn virðu-
Jigi fulltrúi hefir byggt á meiníngu sína um, að nauðsyn
sé að fjölga fulltrúum — og sem honum hefir þótt svo
rniklu varba, að hafi eg ekki skilið hann rángt, þá er