Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Síða 146

14ö
til málsins heyra, hafi ekki veriS LiigS fram her á þniginn;
en eg dirfist þó aS halda, a5 eg hafi gjört þaÖ sem til var
ætlanda, þegar eg leSi skjöl þessi néfndinrii aö bón hennar.
Nú liefir nefndin skilaÖ þeim aptur, en ef liún beiddist
þeirra til láns á ný, til að Ijá þau stöku mönnum sem þess
kynni aÖ beifcast, þá skal engin fjrista&a veröa þar á frá
minni hendi; þó veit eg raunar ekki hvort eg get látið
eptir afe þau se lög5 í lestrarstofuna, þareð þetta eru
frumritin sjálf, og kjnni hægliga a5 týnast á því ef til
vikli. þarafeauki held eg, aö þeim rnuni finnast, sem hafa
fengið færi á afc sjá skjölin, t. a. m. nefndinni, aÖ allt 6e
fært til í ástæfcunum sem þíngmönnnm stendur á nokkru
aö vita, og eru ástæöurnar samdar hlutdrægnislaust, en
engin tilraún gjörö til að skapa neitt í liendi eptir hug-
þótta. það væri annars að vísu æskiligt, aÖ her væri
slíkir menn á þínginu, sem eigi aö eins fjndi meðsjálfum
ser, að þeir væri fullkuitnugir öllu ásigkomulagi landsins,
heldur gæti einnig sannfært þíngmenn um það, svo frum-
varpinu jrði brejtt til nokkurs batnaöar. Mer finnst nú
raunar að takast megi aÖ meta uppástúngur þessar sem
fram eru bornar, þó inaður se ekki nákunnugur landinu —
og það þori eg ekki að segja að eg se, þó eg liafi fengizt
vife mörg íslenzk mál og sé þessvegira ekki að öllu ókunn-
ugur. það mundi án efa þjkja mjög illa tilfallife, að hafa
alþi'ng eins fjölskipað einsog Kristensen málafærslutnaður
liefir stúngið uppá , þegar þess er gætt, að á Islandi eru
fáir menn svo vanir þvílíknm störfum sem þörf er á; en
þafe er einnig ugglaust, að þafc mundi koma mikill felmtur
jfir Islendínga ef menu bjði þeim svo fjölmennt þíng, því það
kemur allstaðar fram af þeirra hendi, að ekki megi leggja
ofmikin kostnað á landið, og þaö stoðar ekki þó þeir sem
hbr eru hefji hugann liærra, og þjki slíkt alls ekki ísjár-
vert, þegar þjófeinni sjálfri þjkir það á miklu standa, þó
hún eigi sjálf aÖ njóta gæðanna, og allir vilji hún njóti
þeirra sem bezt. Eg er sannfærfcur utn, að svo fjöl-
mennt þíng þætti full ógæfa, ef landið ætti að bera kostn-