Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Qupperneq 237

237
liaft fleírl bjon ab framfæra enn svo, a5 þeír bafa átt eítt hundrað
framyfir fdlfestal á bul sínu, hafa allt hingaðtíl, samfevæmt Jdnsbdfear
þíngfararbálfes Ista Cap., goldíð 10 álnlr til sýslumannslns i þingfararfeaup,
þab er fyrír ferb hans tíl alþmgís, og tll ab borga þeím monnum, sem
hann, samfevæmt sama bálfes 2 Cap., áttí ab feveðja úr þingl sinu með
sér tll alþingisfarar. Siðan alþingíð var níburlagt racb bllu og lands-
yfirrétturínn feom i þcss stað, að svo mlklu leltí þab var drímstdll,
hofum vér elns cptlr sem áður goldlð jþessar lOálnir, aufe þcss i Jdns-
bdfear þcgnsfeyldu lsta Cap. áfevebna skatts og gjaftollsins, sarrit lög-
mannstollsíns. Oss finnst jþví, sern oss se hinn stærsti oréttur gjör,
sem gjbldum allar hinar somu sfeyldur og jarðeigandi bændur, og ab
bðru leiti þifejumst efefeí standa neitt á bafei þeírra, ab unna oss etti
bæbi fedsningar- og fejbrréttar jafnt þeim. — það cr því:
A. Hvað viðvifeur feosníngar- og fejbrrétti vor dst, aðollumþeim,
sem þingfararfeaup eiga ab gjalda eptir vorura fornu logum , verði
leyfður aðgángur til feosningarrettar, samt ab fejörrétturinn verbi við
enga fjáreign bundinn, þvi þab getur opt staðib svo á, ab bæbi innan-
sýslu og utan scu þeir menn til, sem efefei eiga ncina slifea eign í föstu
cbur lausu gotsi, en séu þo best fallnir til alþingismanna, því það
getur sfeeð að bæði yflrdomendur landsins og cinstafea sýslumcnn seu
búlausir og i feosti hjá oðrurn; lita geta verib búlausir stúdentar, annað-
hvört hjá forcldrum sinum ellegar sferifarar hja yfirvaldsmönnum , eður
þcirra fullmefetugir, cbur barnafeennarar hjá embættismbnnuro , scm
vel væru fallnir til fulltrúa; sömuleiðis feunna opt ab vera Islendingar
í Danmörku, sem hvörfei cigi fasteign né lausafr, en væri þo, bæbi vcgna
vitsmuna og þefefeingar á landsins sogu og ásigfeomulagi, framar flestum
i landinu sjálfu , hæfir til ab gjörast þess fulltrúar, etfei sist vcgna
þess, ab þvilifeir menn væru bcst fallnir til úrsfeurbar án allrar hlut-
drægni, þar sem jarðeigendur og kvifefjáreigendur, cða landsdrottna
og leiguliða, kynni á þínginu ab grcina á um rétt sinn og sfeyldur, og
að synja öllum þessum mönnum fejörrrttar, af þvi þeir eiga efefei
fasteign ebur kvikíenað, væri landinu, ef til vill, dbætanligur sfeaði.
Ennfremur, þdtt að vér sveitabændur álitum oss, scm cigum 5 hundruð
til tíundar, gjorðan orétt í þvi, ab synja oss feosningarréttar, er það
ci vor meining, að þcir, cr minna ciga, sfeuli ei eiga feosningarrétt,
ebur vcra forsvarslausir á þinginu; þctta væri og hinn stærsti dréttur,
þvi að margir eru meðal vor, sem við bú eru, fátæfeari , lífea er i sjd-
plátsunum og hjá verðslunarstoðum, eptir sem ver höfum spurt, mifeill
fjöldi folfes, sem litla eður enga lausafjártiund gjöra , og það i öllum
fjorðúngum landsins, cn þd einkum í Vestflrðinga og Sunnlcndinga