Eimreiðin - 01.07.1918, Blaðsíða 21

Eimreiðin]
SÝNIR ODDS BISKUPS
149
föstunnar. Af hitanum upp af fólkinu höfðu rúðurnar hélað,
svo að biskup og sveinn hans urðu að þýða af þeim rúðum,
sem þeir notuðu, og halda þeim þýðum, þvi að jafnóðum hél-
uðu þær aftur. Annarstaðar voru gluggamir ógagnsæir af
þunnri hélu, rósum, með allavega skringilegri gerð, sem undu
sig og liðuðu um þessar örlitlu, en mörgu, rúður í blýum-
gerðunum.
Úti fyrir var hörku frost með norðan næðingi, gaddur yiir
alt og renniskrið af nýföllnum snjó með jörðinni. Himinn var
heiður og alstirndur og mikil norðurljós, svo að skíman, sem
af þeim lagði inn í kirkjuna, yfirgnæfði nálega blaktandi glæt-
una af þessu eina altariskerti, sem þeir höfðu kveikt á, og
ofurlitið kertisskar í kolu, sem þeir höfðu komið með innan
úr bænum til að lýsa fyrir sér gegnum undirgöngin. öll fram-
kirkjan var dimt og draugalegt gimald, helkalt og ömurlegt,
og út í öllum skotum var ískalt og ferlegt kola-myrkur. Menn-
imir voru sjálfir eins og skuggar, sem færðust frá einum glugg-
anum til annars. En þessir skuggar höfðu hold og bein, því að
frosið fjalagólfið marraði og brakaði undir fótum þeirra, hve-
nær sem þeir hreyfðu sig.
„— Stjömuspekin er speki eilífðarinnar, speki guðs. Hún
er a 1 p h a og ó m e g a, upphaf og endir allra hluta. Sá sem
hana aðhyllist, leitar frá öllu fíflskapar-umstangi veraldarinn-
ar upp í „regíónir" hreinleikans og hinnar hátignarlegu feg-
urðar, upp i veldi það, sem langt er hafið yfir synd og vol-
æði jarðlífsins, upp í veldi hinnar eilífu alheimsspeki —• veldi
guðs. Að lesa í stjömunum er að lesa hugsanir guðs, lögmál
hans og ákvarðanir."
„En er það ekki syndsamlegt?“ spurði sveinninn hálf-hik-
andi.
„Það er hvergi bannað í guðs orði, svo jeg viti. En gefið
er um stjörnuspekinga, sem guð hafði velþóknun á, eins og
til dæmis austurvegsvitringana. Og hvers vegna skyldi það
vera syndsamlegt? Guð hefir gefið mönnum augun til að sjá,
og hann hefir breitt út verk síns almættis fyrir augum vorum,
svo að vér skyldum sjá þau og dást að þeim — himininn lika.
Er það þá syndsamlegt að skoða mesta dásemdarverk guðs?
Er það ekki þvert á móti vegurinn til að þekkja hann sjálfan
og komast honum sem næst? Og skrifar hann ekki vísdóm
sinn í stjömurnar einmitt til þess að vér skulum læra að lesa