Eimreiðin - 01.07.1918, Blaðsíða 86

214
FERÐ 1 ÞÓRISDAL
[Eimreiðin
jökulsins. par segja leitarmenn úr Sunnlendingafjórðungi
að pórisdalur sé. Við gáfum þvi lítinn gaum um leið og
við fórum fram hjá, enda höfðum við ekki tíma til þess
að sinna því. Á allri leiðinni niður i Brunna er hvergi
hagi fyrir hesta. Sandur og hraun, malarkambar og grjót-
urðir. Hestamir voru mjög illa haldnir og ætluðu hvað
eftir annað að leggjast á leiðinni. Um miðnætti komum
við í Brunna, þreyttir og hungraðir, en allir í góðu skapi
og glaðir af erfiðinu. Blóðið ólgaði í hverri æð og áreynslan
strengdi hvern vöðva og hverja taug. Við höfðum náð
aðaltakmarkinu.
Næsta dag gengum við frá Kaldadal upp á jökulinn
þar sem hann var hæstur. J?ar er engi skriðjökull. Uppi
á sjálfum jökhnum er bungumynduð snjófönn, en hvergi
is eða klaki. Er með öllu hættulaust að ganga þar upp á
jökulinn. Um kvöldið komum við aftur ofan í Brunna.
Næsta dag var ákveðið að liggja um kyrt. Veður var gott
og sólskin. Hafði eg enga ró til þess að halda kyrru fyrir
svo að eg labbaði inn að jökhnum. — Inn með jökhnum
eru nokkrir móbergshnúkar strýtumyndaðir. J?eir eru
kallaðir Hrúðurkarlar. Eg stefndi á þá innarlega og komst
upp á einn þeirra. J?eir eru illir yfirferðar, því að víða
eru þar klappir, sem eru eins og storknuð hraunleðja
alsett oddhvössum steinnibbum. Eg hélt áfram þar til eg
komst á insta hnúkinn, er stendur alveg inni við Bjamar-
fell. Gekk eg upp á tindinn og sá inn á milli fellsins og
jökulsins inn í „J?órisdal“ leitarmanna. En hér er ahs ekki
um neinn dal að ræða og því hin mesta fásinna að halda
því fram að pórisdalur sé þarna. J?að sýnir að eins að
allir hinna mörgu fjárleitarmanna, sein sveimað hafa
þarna fyrir framan, hafa aldrei komið inn á milli fjall-
anna. J?essi imyndaði dalur er ekki annað en þrengsli milli
fellsins og jökulsins. Er það ekki breiðara en svo, að á
ein mjó myndar sér farveg eftir allri lægðinni, sem er
mjög brött og brattar skriður á báðar hliðar. Eg gekk síð-
an inn í kverk þá, sem myndast milli f jallanna og áin rann
Út úr. Gat eg þá alveg gengið úr skugga um það, að þar