Eimreiðin - 01.07.1918, Síða 43

Eimreiöin]
SfNIR ODDS BISKUPS
171
Ekki var annaS sýnna um stund, en kirkjan n.undi brenna
lika. Biskupinn kraup niöur fyrir framan altariö og haföi
upp fyrir sér andvarp Melanchtons meS orSum s,r. Ólafs á
Söndum:
Tak af oss, faSir,
of þunga reiSi.
Kirkjan brann ekki. En eitt sinn er menn komu þangaS inn
frá björguninni, spurSi biskupinn eftir skinnbókunum, hvort
þær hefSu náSst. Nei, þær höfSu brunniS — hver einasta.
Eldurinn hafSi komiS upp í skrifstofu biskupsins, kviknaS
út frá ofninum. Engu þar inni var auSiS aS bjarga.
í brúSkaupsveislunni miklu í BræSratungu, þegar Gísli lög-
maSur Hákonarson gifti ÞórSi biskupi Þorlákssyni dóttur sína,
hitti biskup sveininn, sem hjá honum hafSi veriS í kirkjunni
um kvöldiS forSum. Hann var þá fyrir löngu orSinn vel met-
inn kennimaSur. Biskup var þá örlítiS glaSur og óvanalega
léttur í lund, eins og sá maSur er jafnan, sem finnur sig loks
hafa greitt aS fullu mikla skuld og fengiS kvittun fyrir. Þá
sagSi biskup þessum fyrverandi sveini sínum hvaS fyrir hann
hafSi boriS eftir aS þeir skildu þetta kvöld. MaSurinn reit þaS
upp þegar heim kom og bar þaS saman viS þaS, er hann vissi
áSur. Þannig hefir þaS verndast frá glötun.
Biskupsfrúin hafSi tekiS sér fram og var öllum bágstöddum
sönn móSir. Svo mikla ástsæld hlaut hún hjá almenningi, aS
þaS var alment eftirmæli hennar, aS vel mætti SkálholtsstaSur
hljóta líka biskupsins, en aldrei hennar líka.