Eimreiðin - 01.07.1918, Qupperneq 32

160
SÝNIR ODDS BISKUPS
[Eimreiðin
legan þrótt og færði hann nær landamærum hins dularfulla,
ósýnilega og óskiljanlega?
Hann vissi það ekki. Hann vissi það eitt, aS hann var eins
og allar aSrar jarSneskar verur háSur ósýnilegum, óskiljan-
legum öflum, sem hann fékk ekki rönd viS reist. Þau stiltu
likama hans og sál eins og söngmennirnir stiltu strengi hjóS-
færa sinna. Skynjan hans, hugsanir hans og vilji, var alt á
þeirra valdi. Ef til vill voru svo þessi öfl öll í hendi einhverr-
ar veru, sem vildi sýna honum inn í framtiSina, talaSi viS
hann í myndum, sem honum væri svo ætlaS aS ráSa, eins og
menn ráSa myndir draumanna. Slíkar verur tala aldrei ljóst,
heldur jafnan í myndum og líkingum, sem skilja má á ýmsa
vegu.
Hann óskaSi þess eins, aS alt, sem honum fanst bera fyrir
sig nú, væri markleysa ein.
Hann reyndi aS harka þetta alt af sér, og gekk út aS glugg-
anum til aS gá aS stjörnunum. Þar var engin breyting sýnileg.
Stjarnan hans starSi til hans úr sömu óheilla-afstöSunni eins
og áSur, starSi til hans meS miskunnarlausri harSýSgi og
deplaSi auganu. Vel gat veriS, aS allir fyrirburSir og fjar-
skynjanir væru hjátrú og hégiljur, en stjörnuspámar voru
þaS ekki. Þær voru reyndar aS sannsögli frá ystu myrkrum
fornaldarinnar og til þessa dags. Konungar og furstar, auSmenn
og spekingar urSu aS beygja kné fyrir þeim. Mestu meistarar
stjörnuspekinnar, eins og Kopernikus, og Tycho Brahe, töluSu
um þær meS lotningu. Til hvers var fyrir hann aS flýja til
forna spakmælisins: Astra regunt homines, regit astra Deus ?
ÞaS var gott handa drengnum, sem ekkert vissi. En h a n n
— trúSi því ekki sjálfur.
Hann reyndi aS hrinda þessu frá sér meS því aS fara aS
hugsa um annaS. Hann bræddi betur af glugganum, þeim
er frá staSnum vissi, og leit út. ÞaS var ekki dimmra en svo,
aS hann gat greint landslagiS norSur af staSnum. Þarna var
Forni-StöSull, þar sem Jón biskup Arason hafSi sett herbúSir
sínar. ÞaS var sem sæi hann í huganum NorSlendinga, er þeir
gengu fylktu liSi heim aS staSnum og ráku Martein biskup
á undan sér. — Þarna var hólbungan fyrir ofan IragerSi, þar
sem sveinar Jóns bisups Geirrekssonar lágu dysjaSir. — Þarna
austan viS traSimar var Þorlákssæti, þar sem hinn helgi maS-
ur kraup niSur, hverju sem viSraSi, og gerSi bæn sína. —