Áramót - 01.03.1907, Side 115

n9
t>eir eru komnir lengra en vér í þvi aS greina aSal-atriði
frá smá-atriöum.
Sannleikurinn er, aö kenningin um guödóm frels-
arans er eitt af því, sem ómögulegt er aS hrinda og
mannkyniS aldrei getur losaS sig viS, úr því þaS atriSi
er einu sinni komiS inn i meSvitund þess. Sú stjarna
hrapar aldrei af himni. ÞaS er öldungis óþarfi aS bera
kvíöboga fyrir því. Og trúin á guSdóm frelsarans
þarf engar hækjur til aö ganga viö. Hún verSur ekkert
óvissari, þó Móse hafi ekki ritaS eigin dánarfregn sína,
asna Bíleams aldrei talaö, sólin aldrei staSiS kyrr í Gí-
beon, né tungliS í Ajalons dal. Engin biblíufræSi og
engin vantrú fær nokkurn tíma hrundiö henni. í sam-
bandi viö hana er öll biblíu-fræöi eins og fis,—aö eins
lítilfjörlegt smá-atriöi, sem þó getur haft dálitla þýS-
ing og oröiS til góös, en ekki ills.
Mörgum finst þaö hrygöarefni mikiS, aS nokkurir
skuli hafa aöhylst þessar nýju skoöanir á gamla testa-
mentinu meS þjóö vorri og álíta þaö kristindóminum
svo og svo mikiö tjón. Mjög hafa þeir veriö gjöröir
tortryggilegir í augum íslenzkrar alþýöu fyrir bragSiö.
Alt hefir veriö gjört til aS gjöra þaS eins saknæmt brot
gegn trúmenskunni viö guös orö og gegn íslenzkum
kirkjulýö og unt hefir veriö. Er þaö rétt? Rétt heföi
veriS aö leita uppi sannanagögn gegn þeim og sýna
fram á, aö staShæfingar þeirra væri úr lausu lofti
gripnar, ef unt heföi veriö. En aö steyta aö eins hnef-
ann og gjöra þá tortryggilega, — getur þaS haft nokk-
uS gott í för meö sér? Getur guöi veriS unniö þægt
verk meö því?
Þ,ví síöur, sem vér erum svo hepnir, aö allir þeir