Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1991, Blaðsíða 12

12
LÚÐVÍK KRISTJÁNSSON
blöðin mjög ýtarleg eða fram um 1860, en eftir það ágripskennd-
ari. í fyrri hluta þeirra er unnt að fylgjast með störfum Sigurðar
allt árið, en þá hefur hann samantekt um veðurfarið í lok hvers
mánaðar. Eftir 1860 og síðar greinir hann daglega frá veðurfari,
en þeim mun minna frá iðju sinni.
Sigurður Lynge var fæddur að Hurðarbaki í Svínadal 28. maí
1813. Foreldrar hans voru Kristín Kristínardóttir og Jóhannes
Lárus Lynge. Hann var prentari og starfaði að þeirri iðn fimm ár í
Leirárgörðum og síðar stuttan tíma við prentverkið í Viðey.
Jóhannes hefur vafalaust verið vel að sér á þeirra tíma vísu og
Sigurður notið þess í æsku, sem síðar duldist ekki. Hann fluttist
með foreldrum sínum úr Svínadalnum tíu ára gamall út á Skipa-
skaga og átti þar heima uppfrá því, en hann lést 25. júní 1881.
Sigurður átti eitt systkini, Þorbjörgu, prestfrú á Hesti, en hún var
móðir Jóhannesar L.L. Lynge prests á Kvennabrekku.
Fyrstu tuttugu árin á Skipaskaga bjó Sigurður í Skarðsbúð; í
öndverðu með foreldrum sínum og um tíma með móður sinni
einni, eftir lát föður hans. Hann lést 1834, en móðir hans 1846.
Arið eftir kvæntist Sigurður Guðrúnu Guðrúnardóttur. Hann var
þá íluttur úr Skarðsbúð, hafði 1843 tekið jörðina Háteig á leigu,
þar sem hann bjó til 1861, að hann fluttist að Miðteig (Guðrúnar-
koti), en þar missti hann konu sína 1866. Þau urðu barnlaus.
Seinustu árin, eða 1877-1881, var Sigurður húsmaður á Heima-
skaga. Löngum var fámennt í heimili hjá Sigurði og það jafnvel
eftir að hann var orðinn útvegsbóndi í Háteigi.
III
Sjómennska var alla tíð öðrum þræði starf Sigurðar. Meðan
hann var ungur maður í Skarðsbúð, fór hann oft í kaupavinnu
upp í Borgarfjörð, lengst af að Fróðastöðum í Hvítársíðu. Var þar
jafnan átta vikur og fékk átta vættir í kaup, sem mest var greitt með
sláturfé og smjöri. Meðan Sigurður eignaðist ekki bát, reri hann
ætíð fyrir hlut og lagði sér til öll veiðarfæri - handfæri, lóð og
hrognkelsanet. Efni í netin byrjaði hann að vinna í janúar.
Hampinn spann hann, tvinnaði síðan, reið netin, felldi og saumaði
á flár. Um viku af febrúar var þessu verki lokið samtímis og farið
var á sjó.
Aður en vertíð hófst, sat Sigurður við að sauma skinnklæði,
einkum brækur, því hann þótti eftirsóttur til þeirra starfa. Og þá
er ekki gaf, greip Sigurður í brókarsauminn. Venja var þá að