Skinfaxi - 01.12.1935, Qupperneq 25

SKINFAXI
105
— sífelldar ræskingar og snýtur, í misjafnlega þokka-
lega tóbaksklúta. Neftóbaksmennirnir eru venjulega
með svartar nasir og oft útbíaðir af tóbakskornum
í framan, og á fatnaði sinum. Almenningi ætti að vera
Ijóst, að neftóbaksnotkunin er smánarblettur á þjóð-
lífinu. Það er ekki að furða, þótt ungir menn taki
í nefið, því kennararnir liafa það fyrir þeim. Kröf-
ur um snyrtimennsku eru minni á Islandi, en bjá
frændþjóðum okkar erlendis.
Eg vona, að þér piltar, sem nú eru að vaxa upp,
byrjið aldrei á því, að sjúga tóbak í nefið og verðið
föðurbetringar, að þessu leyti.
Gamalt fóllc befir baft þá trú, að neftóbak væri
hollt fyrir augun. Það eru svo margar kerlingabæk-
urnar um livað hollt sé, og óhollt. Þeir, sem hafa
þurrk í augum, gela orðið voteygðir í svip, af að
taka i nefið; en vitanlega er fjarri því, að neftóbak-
ið skerpi sjónina.
Mér kemur ekki til hugar annað en, að allur fjöld-
inn af mínum ungu tilheyrendum eigi fyrir sér að
nota tóbak síðar, i einbverri mynd. Og eg skal ekki
amast við því, vegna þess að eg hefi svo lilla trú
á að prédika meinlætalíf fyrir ungu fólki. En hafið
Iiugfast, að neyta ekki tóbaks á barns- eða unglings-
aldri og notið það með hófsemi. Látið sannast, að
þið verðið meiri þrifnaðar- og snyrtimenn i þessum
efnum, lieldur en fullorðnir menn eru nú á íslandi.
Þá komum við að kaffinu. Kaffi má teljasl þjóð-
ardrykkur bér á landi. Það er sjálfsagður gestrisnis-
voltur, að bera fram kaffi, þegar gesti ber að garði.
Og það er mörg húsmóðirin, sem tekur það óstinnt
upp, ef ekki er þegið i bollann aftur. Hér á árunum
var algengt, að liella kaffinu á undirskálina og sötra
það af henni, til þess að eiminn og ilminn af kaff-