Skinfaxi - 01.12.1935, Qupperneq 79

SKINFAXl
159
er og vill íá hana til að sættast við sig, þar sem hann geti
sannfært liana um sakleysi sitt. Hún hræðist almannaróminn,
svo að leiðir þeirra hljóta uð skiljast. En fórn þessara elsk-
enda verður gagnkvæm, því að Hrafnhildur gengur að eiga
Jón í Braut, andstyggilegan nirfil, sem ekkert hefir annað tit
síns ágætis en það, að vera bezti fjármaður sveitarinnar. Hún
gerir það til þess að geta séð farborða geðveikum bróður
sínum. („Já, þetta getur allt verið mjög raunalegt stundum.“)
— Ósamlyndi fjölskyldanna í Grashaga vex svo, að Sverrir
hrökklast þaðan burt og kaupir niðurnídda kotjörð af bónda,
sem hefir lagt árar i bát við búskapinn og flýr nú á mölina
í Reykjavík. —■ Sagan endar vel að því leyti að samkomulag
þeirra Sverris og Ragnheiðar virðist fara batnandi.
Þannig er gangur sögunnar í fáum orðum, en í henni er
getið margra fleiri persóna og alburða. Spaugileg er t. d. frá-
sögnin um það, þegar kýrnar héldu fund í samkomuhúsinu
nóttina áður en átti að verða ungmenafélags-„ball“(!)
Þessi sunnlenzka sveitalífslýsing er nýtt innlegg í bók-
menntir íslendinga, þvi að til þessa hefir Suðurlands og Sunn-
lendinga mjög lítið gætt í íslenzkri skáldsagnagerð. Stillinn
er fjörlegur og frásögnin viða skemmtileg. Bæði persónum og
staðháttum er svo lýst, að þau hljóta að standa lesandanum
mjög ljóslega fyrir hugskotssjónum.
Sögulokin gefa fyrirlieit um framhald. Lesendur bíða með
eftirvæntingu frásagnarinnar um það, hvernig þeim Sverri og
Ragnheiði farnast í Brjóskholti, svo og hvað verður um hin-
ar aðalpersónurnar. —
Að lokum ein lítil, góðlátleg bending: Menn ættu ekki að
láta upphafið á bókum Guðmundar Daníelssonar fæla sig i'rá
að lesa þær, því að þá færist þeim líkt og ferðalanginum, sem
slcrifaði i dagbók sína, þegar fyrsti íhúinn í þorpi einu hafði
orðið á vegi hans: „íbúarnir hér eru rauðhærðir og kiðfættir"!
Leifur Haraldsson.
Færeyskar bækur.
Kennarafélagið í Færeyjum hefir gefið út tvær kennslu-
bækur í ár: „Föroyskar aftursagnir“, og „Dýralæra f“, eftir
Miklcjal Dánjalsson á Ryggi. Mikkjal er þjóðskáld, og eiga
líklega fáar þjóðir jafnskáhllega og vel skrifaða kennslubók
í dýrafræði og bók hans er. Auk þess er hún vel prentuð,
með mörgum myndum, og hefir höf. teiknað sumar þeirra.
Bókmenntafélagið „Varðin“ er að gefa út þrjú skáldrit: