Skinfaxi - 01.02.1937, Side 4

4
SKINFAXI
ekki láta hér í neinu undan síga. Nú er þörf öflugs
sjálfstæðis- og þjóðernisfélagsskapar. En í þessu felsl
ekki, að ungmennafélögin eigi að vera söm að starfs-
háttum og þau voru fyrir aldarfjórðungi. Sjálfstæðis-
baráttan verður nú ekki háð á sama hátt og áður
þótti við eiga. Hún á nú að vera jákvæðari en hún
var, er vér áttum að sækja rétt vorn fyrst og fremst
í greipar Dana. Verðmæti, sem engum vexti laka, eru
engisvirði. Sjálfstæðishugsjónin hefir vaxið, svo að
nú krefst liún víðsýnnar menningarharáttu. Fyrir ]>ví
eiga Ungmennafélögin nú að mynda samfylkingu
allra æskumanna þjóðar vorrar til haráttu fyrir hætl-
um efnalegum og andlegum kjörum. En þar með er
hlutverki Ungmennafélaga hvergi nærri að öllu lýst:
Þau eiga einnig að skapa með æskulýð íslands metn-
að og manndóm að notfæra sér til hins ýtrasta hvern
þann sigur, er vinnst í fyrnefndri baráttu, sjálfum
sér til andlegs og líkamlegs vaxtar.
f þessum skilningi eru Ungmennafélögin sjálfstæð-
isfélagsskapur. Eiga Ungmennafélögin þessvegna að
láta sig eftirfarandi atriði miklu skipta. Réttlæti eg
hón mina um, að mega sitja spölkorn fyrir aftan rit-
stjórann á gæðingi hans, Skinfaxa, með því að eg
liafi sérstakt að segja um síðasta atriðið.
I. Alcjjör slrilnaður Islands og Danmerkur.
Hér virðast flestir einhuga, um að þegja. En hér
er um stórmál að ræða og er margs að gæta í sam-
bandi við það. Hvernig komum vér t. d. fyrir ýms-
um þýðingarmestu málum vorum utan ríkis og inn-
an, er aðskilnaðurinn hefir farið fram. Hér er mál,
sem þörf er á að einstök félög ræði liið allra fyrsta.
Oss fslendingum mörgum er samband vort við Dani
aðeins formsatriði, eitt hégómamálanna, sem vér ís-
lendingar eigum svo margt af. Það er að vísu rétt,
að samband þetta er án stórvægilegrar fjárhags- eða