Skinfaxi - 01.02.1937, Síða 5

SKINFAXI
5
stjórnmálaþýðingar, innan lands. En út á við víkur
þessu öðruvisi við. „Personalunion“ er hugtak, sem
í'áir skilja til fulls, aðrir en þjóðréttarfræðingar, og
flestum er það nærgætnislega orðuð yfirdrottnan
Dana á íslandi. Menn brosa góðlátlega að oss er-
lendis, er vér segjum i sömu andránni, að vér séum
sjálfstæðir og i „persónusambandi“ við Danmörku.
„Nú já, það er um svipað samband að ræða og milli
Indlands og Englands.“ Og maður sárskammast sín
l'yrir að bafa opnað danska bók á æfinni, þegar ís-
lendingar eru víðasthvar erlendis bornir þeim sök-
um, að þeir tali dönsku. Bót á þessu verður auðvit-
að ekki ráðin, nema með algjörum skilnaði. Yér verð-
um að koma fram erlendis, hvarvelna er máli skipt-
ir, sem sérstök, sjálfstæð þjóð, án föðurlegrar forsjár
annars rikis. Ætti hér auðvitað lieima, að rætt væri
um þá brýnu þörf, sem er á upplýsingastarfsemi er-
lendis um ísland, en látið verður við það sitja að
jiessu sinni, að benda á, að einnig hér er verkefni,
sem Ungmennafélögin geta unnið beint eða óbeint að.
II. Þjóðernismálin.
Ungmennafélögin eiga nú að hefja nýja og öfluga
sókn til verndar og varðveizlu þjóðernislegum verð-
mætum vorum. Margt hefir undanfarið að því stuðl-
að, að vér íslendingar vanmetum nú uin of þjóðerni
vort og gildi bókmennta vorra og tungu. Yér getum
að vísu látið þýzka vísindamenn eina um að túlka
trúargildi Snorra-Eddu, en víst er, að mat æskulýðs-
ins og skilningur á tungu vorri og bókmenntum er
nú víða svo bágborinn, að forsmán er að. Er skól-
um vorum fyrst og fremst um að kenna og er Há-
skóli íslands þar ekki undan skilinn. Á íslandi, í ætt-
landi Ara og Snorra, ætti þó sannarlega að vera mið-
stöð norrænna fræða. Stendur oss víðar hætta af
Norðmönnum en á saltfiskmarkaðinum.