Skinfaxi - 01.02.1937, Qupperneq 52

52
SKINTAXÍ
VI.
Þegar velja skal viðfangsefni lianda unglingum,
sem sækja ekki skóla og fá enga atvinnu á eðlileg-
um vinnumarkaði, vei'ður að liafa þetta í huga:
Það nægir ekki, að unglingarnir fái eitthvert og eitt-
hvert verk að vinna nokkrar klukkustundir á dag,
og brýnustu lífsnauðsynjar fyi'ir. Þeir verða að fá
viðfangsefni, sem tekur liugi þeirra, þeir fá áhuga
á og þykir vert þess að leggja sig fram við það.
Til þess verður að vera um fleiri verk en eilt að
ræða, þár sem einstaklingarnir eru ólíkir, svo að
hver geti valið við sitt liæfi, og fundið starf, sem ver-
ið geti honum undirbúningur undir framtíðina, um
leið og það er „atvinnubótavinna“. Jafnframt vinn-
unnj verða unglingarnir jafnan að la kennslu i al-
mennum fræðum og hverjum manni nytsömum. En
uinframt allt verða þeir að fá það á tilfinninguna,
að þeir vinni sér og öðrum gagn; að þeir eigi sér
köllun, liafi lilutverk að vimia, að á þeim livili von-
ir og að til nokkurs sé ætlazt af þeim. Fátt — kann-
ske ekkert — er æskumani hættulegra en að trúa
því, að hann sé þýðingarlaus maður í jxýðingarlausu
þjóðfélagi.
I þorpum og minnstu kaupstöðunum er vist eng-
inn hægðarleikur að hafa úrval viðfangsefna lianda
atvinnulausum unglingum, sízt ef þeir eru fáir og
sundurleitir. Þar verða vei'kefnin að fara eftir „efn-
um og ástæðum“. Enda er það óneitanlega aðalat-
riðið, að unglingarnir fái viðfangsefni. En í Reykja-
vik og stæi'ri kaupstöðunum er hægra um vik, og
þar ætti að vera mögulegt að hjóða unglingunum
að velja um fjögur viðfangsefni:
1. Almenn sjálfboða- eða þegnskaparvinna við að
koma fram verkum, sem æskan Jiefir sérstakan hug
á, en ekki mundi fást fé til að vinna öðruvísi.
2. Framleiðslunámskeið i handavinnu og listiðnaði.