Skinfaxi - 01.02.1937, Blaðsíða 58

58
SKINFAXI
k. Landbúnaður. Þá eru loks eftir þeir ungling-
ar, sem áhuga hafa og hneigðir til að stunda jarð-
yrkju og kvikfjárrækt. Engu minni ástæða er til að
taka tillit til óska þeirra og að lofa þeim að njóta
sín en hinum, sem að framan eru nefndir, þar sem
mannfjöldinn í bæjunum er orðinn oss fullkomið
áhyggjuefni, og straumur fólksins frá hollu sveita-
lífi til misjafnlega heilnæms lífs á mölinni við sjó-
inn er þrautrætt vandræðamál.
í grennd við kaupstaði og stærri þorp þyrfti að
koma upp kennslubúum, með fjölbreyttri jarðrækt
og kvikfjárrækt, þar sem atvinnulausir, búhneigðir
unglingar geti dvalið, hlotið verklegt nám og æfingu
i allskonar landbúnaðarstörfum og bóklega búnaðar-
fræðslu og almenna, og haft fæði, vinnuföt og smá-
vegis vasapeninga fyrir, eins og fyr er um rætt. Ef
búreksturinn skilaði arði, ætti hann að sjálfsögðu að
greiðast sem kaup eða viðurkenning til unglinganna.
—- Þegar piltar hafa unnið og numið á slíku kennslu-
húi t. d. tvö ár, ætti að hjálpa þeim til að koma upp
eigin búrekstri, með því að fá þeim land, verkfæri,
áhurð, útsæði og annað, sem byrja þarf með, sem
vaxta- og afborgunarlaust lán. Gætu þeir stundað
búrekstur sinn annað hvort einn sér eða nokkrir i
samvinnufélagi, og væri Iiið síðara sennilega æsld-
legra.
Vafalaust þyrftu unglingarnir að fá hvatningar og
leiðbeiningar við húskap sinn og eiga þess kost, að
ráðgast um starfsemi sína við fróða menn, sem þeir
gætu treyst. Til þess væri heppilegast að liafa vel
menntaða, búfróða ráðunauta, er ferðuðust milli bú-
anna og einstakra hinna ungu bænda, til að miðla
hollráðum sinum og hvatningum. Mundu þeir hafa
svipað verkefni og æskulýðsráðunautar þeir, er „Jord-
brukareungdomens förbund“ hefir i förum í Sviþjóð,