Náttúrufræðingurinn - 1998, Qupperneq 59

notaður fjöldi tegunda á stöð. Þessi mæli-
kvarði er auðskilinn og mikið notaður
(Gaston 1996).
■ LÍFRÍKI Á KLAPPARBOTNl
í Straumsvík er víðast klapparbotn nærri
landi en um miðbik víkurinnar er flatur
sandbotn. Ymist var botninn sorfinn hraun-
botn eða myndaður af stórum hnullungum.
Sandblettir voru algengir er neðar dró. Á
klöppum og hnullungum var lágvaxinn þara-
skógur með stórþara (Laminaria hyper-
boreá) en skógurinn var oft blettóttur.
Alls fundusl 55 tegundir þörunga við
söfnun á klapparbotni í Straumsvík. Þar af
sáust 26 tegundir þörunga á ljósmyndum.
Af dýrum sáust 28 tegundir á ljósmyndum.
Þegar litið var til fjölda þörunga og dýra-
tegunda sem sáust á ljósinyndum kom í ljós
að fjöldi á grynnstu stöð (3 m dýpi) var
svipaður við kerbrotagryfjuna og fjær (1.
tafla). Aðeins á 6 m dýpi var fjöldi tegunda
óvenjulítill við kerbrotagryfjuna, en fjöldi
tegunda á 9 m dýpi var breytilegur.
Þegar litið var til heildarþekju þörunga var
ekki að sjá marktækar breytingar með
aukinni fjarlægð frá kerbrotagryfjunni.
Kalkþörungaskán (Corallinacea) og rauð-
þörungurinn Cruoria arctica voru áberandi
á klapparbotni í Straumsvík og mynduðu
skán á botni. Báðar höfðu að meðaltali
>10% þekju. Aðeins Cruoria arctica sýndi
marktæka breytingu á þekju nteð aukinni
fjarlægð frá kerbrota-
gryfjunni. Þekja hennar
minnkaði marktækt (Spear-
man Rank fylgnistuðull, r
= -0,565, 0,01<P<0,05)
með aukinni fjarlægð frá
kerbrotagryfjunni. Aðrir
þörungar sýndu aðeins
breytingar á þéttleika með
auknu dýpi, t.d. lóþveng-
ur (Chorcla tomentosa),
en þekja þeirrar tegundar
minnkaði með dýpi (r = -
0,575; 0,01<P<0,05), eða
þá að marktækt samband
var á milli þekju einstakra þörungategunda.
Olnbogaskel (Acmaea testudinalis) var
mest áberandi meðal dýra á klapparbotni í
Straumsvík, þegar litið var til stærri hreyfan-
legri dýra sem sáust á ljósmyndum. Stór-
krossi (Asterias rubens) var næstalgeng-
asta tegundin, en ígulkerið skollakoppur
(Strongylocentrotus droebachiensis) sú
þriðja algengasta. Hveldýr (Hydrozoa) voru
hinsvegar mest áberandi meðal fastvaxinna
dýra, en aða (Modiolus modiolus) var
einnig nokkuð áberandi. Á stöku stað voru
stórvaxnir hrúðurkarlar (Balanus balanus)
og svampar (Halichondria sp.) áberandi.
Ekki reyndust marktækar breytingar í fjölda
eða þekju með aukinni fjarlægð frá
kerbrotagryfjunni.
■ LÍFRÍKI
þÖNGULHAUSANNA
Þöngulhausar í Straumsvík reyndust hafa
að geyma nokkuð fjölbreytilegt lífríki. Alls
fundust 136 tegundir eða hópar dýra í 46
þöngulhausum sem kannaðir voru. Bursta-
ormar (Polychaeta) voru tegundaauðugastir
en af þeim fundust alls 53 tegundir eða
hópar. Lindýr (Mollusca) voru næst-
tegundaríkasti hópurinn; alls fundust 29
tegundir lindýra í þöngulhausum í Straums-
vík. Fjöldi tegunda í einstökum þöngul-
hausum var nokkuð breytilegur og réðst
fjöldinn af stærð þöngulhaussins. 1 Straums-
vík voru 22-68 tegundir í hverjunt haus.
1. tafla. Fjöldi tegunda þörunga og dýra sem greind voru af
Ijósmyndum á hverri stöð. - Number ofspecies ofanimals and
algae identified from photographs of each station.
Fjarlægð frá kerbrotagryfju (m)
- Distance (m) from dumping pit
Dýpi (m) - Depth (m) 0 100 300 400 u.þ.b. 400*
3 13 13 13 11 14
6 5 8 8 11 13
9 7 15 - 8 15
*Snið á enda hafnargarð. - Transect on the distal end of the quay.
217