Andvari - 01.10.1960, Blaðsíða 61

ANDVAm
I FYLGD MEÐ AUDEN
251
SauSárkróKur. Ljósvvynd: Hannes Pálsson.
skemmti liann sér hið bezta á göngum
þessum og sagði frá mörgu af fyrri ferð-
um sínum.
A Hraunsnefi fórum við í fyrsta skipti
á hestbak saman, og kom mér á óvart,
hve ófimur A. var í þeirri íþrótt, því að
ég hafði haldið, að Englendingar væru
reiðmenn miklir, ekki hvað sízt ferða-
langar eins og Auden. En kempan bar
sig undur klaufalega í hnakknum, ríg-
hélt sér í hnakknefið. Þó var hann með
öllu ódeigur að ríða. Við riðum yfir um
dal og fórum lítt alfaraleiðir, því að mér
var ekki urn að mæta mörgum bílum á
mjóum vegum, með svo óburðugan ridd-
ara í eftirdragi. Llm stund urðum við að
ríða fast meðfram nýlegri gaddavírsgirð-
ingu, fimmstrengjóttri og allóárennilegri.
All í einu lieyri ég brölt mikið að haki
mér og leit við einmitt nógu snemma til
þess að sjá förunaut minn stingast af
baki milli reiðskjótans og gaddagirðingar-
innar ófrýnilegu. Varð mér mjög bilt við
og datt, satt að segja, ekki annað í hug
en að þarna hefðu heimsbókmenntirnar
beðið mikið og sviplegt tjón. En mér til
mikils hugarléttis spratt hinn fallni upp
með sigurbros á vör og hafði ekki orðið
meint við, nema hvað hann hafði skeinzt
lítils háttar á öðru hné og buxurnar
rifnað.
Ur þ\'í að minnzt er á þessar ágætu
buxur, langar mig til að lýsa klæðaburði
Audens, og veit ég engan mann hafa
lagt í svo langt ferðalag jafnilla búinn
að fötum. Hann hefir að minnsta kosti
ekki búizt við neinum heimsskautakulda
hér. Alltaf var hann í sama óásjálega
jakkanum, gulmórauðum, og tvcnnar
buxur hafði hann meðferðis, gráar haðm-
ullarbuxur og reiðbuxur, sem hann var
drjúgmontinn af, kvað hann föður sinn
hafa gengið í þeim í stríðinu 1914—18!
Ég skammaðist mín dálítið fyrir það á