Andvari - 01.10.1960, Blaðsíða 63

ANDVAHl
J FYLGD MED AUDEN
253
Hólar í Hjaltadal. Ljósmynd: Árni Stefánsson.
marga að tala, og sums staðar beið hans
mær við brúsapallinn. — Þótt Auden
væri leiður á því, hve ferðalagið gekk
grátlega seint, fylgdist hann af athygli
með öllu háttalagi fólksins og hafði
myndavélina jafnan á lofti. Einkum var
hann hrifinn af þeim gamla og góða
sveitasið að kyssast og faðmast í kveðju-
skyni.
Eftir að mjólkurbíllinn hafði þrætt
alla refilstigu sína um völundarhús
Hegraness og Viðvíkursveitar, renndum
við loks í hlað á Hólurn, og tók Kristján
skólastjóri Karlsson þar á móti okkur, og
var síðan dvalizt þar í góðu yfirlæti.
Auden segir, að Idóladómkirkja sé ljót
eins og flest guðshús mótmælenda, en
eigi að síður varð honurn tíðsetið í kirkj-
unni; hefir sennilega verið að yrkja.
Skyrgerð var góð á Hólum, og varð
mér einu sinni hált á því. Borðaði ég þá
heldur vel en vart af þessu kostaskyri og
drakk tvo kaffibolla þar á ofan, en móðir
mín hafði varað mig við því í bernsku
að drekka kaffi ofan á skyr, ekki sízt á
ferðalögum. En nú hvíslaði skollinn því
einmitt að Auden að fara á hestbak eftir
hádegismat. Líklega hafa Hólamenn séð,
að mennirnir voru lítt hestamannslegir,
því að klárarnir, sem skotið var undir
okkur, voru bæði latir og hastir. A. fékk
þann, sem skárri var, en sá, sem ég sat
á, var mesti himnastrokkur. Þegar við
komum nokkuð fram í Hjaltadalinn, fór
skyrátið og kaffidrykkjan að segja til sín,
því að ég fékk afleita kveisuverki. Urðu
þeir svo sárir, að ég tolldi ekki á hest-
baki, en veltist niður í þúfurnar illa
haldinn, en Auden stóð yfir mér logandi
hræddur. Vildi hann helzt ríða á bæi til
að sækja hjálp, en ég fékk talið hann
ofan af því. Eftir nokkra stund skreidd-