Andvari

Årgang

Andvari - 01.10.1960, Side 66

Andvari - 01.10.1960, Side 66
256 RAGNAR JÓHANNESSON ANDVAIU skáldið fengi tækifæri til að skoða þetta náttúruundur. Þuldi ég honum það, sem ég kunni úr Asbyrgiskvæði Einars Ben: „Sögn er, að eitt sinn um úthöf reið Óðinn og stefndi inn fjörðinn. Reiðskjótinn, Sleipnir, á röðulleið, renndi til stökks yfir hólmann, á skeið, spyrnti í hóf, svo að sprakk við jörðin, — sporaði byrgið í svörðinn.“ Enda minnist A. á Ásbyrgi í Letters (sjá kvæðið: „Ferð til fslands": . . . „fjöll eins og hófspor.“). En ekki gafst tími til að ganga alla leið inn í botn, svo að sá kostur var tek- inn að ganga fram á hóftunguna. Veður var gott og útsýni fagurt, eða það fannst okkur, íslendingunum. En frá skáldinu fengum við, bílstjórinn og ég, litlar þakk- ir fyrir þessa viðdvöl. Auden reifst út af því að vera að eyða tímanum í þessa ómerkilegu klettagjá, en svo væri hon- um naumur eða enginn tími skammtaður til að skoða gamla bæi eða taka myndir af einkennilegum körlum og kerlingum! Leiðin upp að Grímsstöðum sóttist seint, enda voru vegir mjög þungfærir um Fjöllin í þá daga. Við vorum því orðin þreytt, ferðafólkið, þegar við kom- um að Grímsstöðum, og fegin hvíldinni. Mig langaði til að ganga úti stundarkorn og njóta kvöldblíðunnar á Fjöllum, en fara svo snemma að hátta. En Auden kvaðst hafa fengið nóg af fjallasýn þann daginn og heimtaði — að spila ronnný! Gat ég með hörkubrögðum dregið saman nógu marga spilafélaga handa honum. En sú spilamennska átti eftir að enda með ósköpum. Nótt var aðeins farið að lengja, gluggar voru fremur litlir í Gríms- staðastofu og pottablóm stóðu í glugga- kistum. Gerðist því skuggsýnt í stofunni, þegar leið að miðnætti og tæplega spila- ljóst. Heimtaði nú Auden, að ég bæði heimilisfólkið um lampa. Þessu neitaði ég afdráttarlaust; sagði honum að það tíðkaðist ekki á íslandi að kveikja ljós á miðjum heyönnum; lampa þyrfti að sækja út í skemmu eða upp á háaloft, fægja þá og hreinsa. Auden brást afar illa við þessum undanbrögðum, kvað það aumt land þar sem ekki væri hægt að fá Ijós til að spila við rommý! Kastaði hann spilunum frá sér emjandi og gekk til hvílu í versta skapi. Daginn eftir var ferðinni haldið áfram yfir fjöllin. Auden var nokkuð kvefaður, en bar sig þó sæmilega, þrátt fyrir hörmu- legan endi spilamennskunnar kvöldið áður. En þessum öræfaakstri lýsir hann svo í kvæði, „Letter to Lord Byron“: „The thought of writing came to me to-day (I like to give these facts of tiine and space); The bus was in the desert on its way From Möðrudalur to some other place: The tears were streaming down my burning face; I’d caught a heavy cold in Akureyri. And lunch was late and life looked very dreary.“ Við komum við í Möðrudal, en ekki veit ég hvernig sú vitleysa er komin inn í bók Audens, að Möðrudalur sé einkum nafnfrægur fyrir heimabrugg og drykk- felldan prest! Býst ég við, að honum hafi orðið fótaskortur á þjóðsögunni um Möðrudals-Möngu, og umtali okkar, samferðamanna hans, þegar við gerðumst þyrstir í hitanum, um ölgerð Héraðsbúa, senr mikið orð fór af á þeirn tímum. Gekk t. d. sú saga á bannárunum, að einn góð- bóndi á Fljótsdalshéraði hefði bruggað þrjár tegundir öls, með mismunandi styrkleika: eina fyrir fullorðna karlmenn, aðra fyrir dömur og þá þriðju fyrir börn! Oft vildi Auden fá að vita, hvað talað var í kringum hann, og sagði ég honum þá undan og ofan af úr samtalinu og reyndi að gera hann þátttakanda í þvl> ef kostur var. — Margt dunduðum við

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.