Andvari - 01.01.1998, Qupperneq 46

44
GUNNLAUGUR A. JÓNSSON
ANDVARI
hafi var Orðið. . .“ Lét sr. Sigurður jákvæð orð falla um áhrifamikla
prédikun Sigurbjörns biskups.
Jóhannesarguðspjall var sr. Sigurði mjög kært, líklega það rit Biblí-
unnar sem hann hafði mestar mætur á. Stafaði það fyrst og fremst af
hinu sérstæða innihaldi þess, en e.t.v. réð þar líka einhverju að um
Jóhannesarguðspjall hafði gjarnan verið talað af talsverðri lítilsvirð-
ingu meðan hann var við nám í guðfræðideildinni er það var kallað
„fjórða guðspjallið.“ Kann það að hafa orðið til að vekja sérstaka at-
hygli hans á því og að hann hafi ósjálfrátt snúist til varnar fyrir það.
Hann var engan veginn sammála þeirri guðfræði sem var ríkjandi í
guðfræðideildinni er hann var þar við nám.
Minnist ég þess að ég hafði tekið með mér nýútkomið rit sr.
Jakobs Jónssonar Um Nýja testamentið með mér til Reykhóla og var
að glugga í það þarna um jólin 1973 og sr. Sigurður var að spyrja mig
út í innihald þess. Rak hann þá augun í að sr. Jakob hafði tileinkað
ritið kennurum sínum við guðfræðideildina „í þakklátri minningu.“
Lét sr. Sigurður þess þá getið að undir þau orð gæti hann ekki tekið.
Hafði hann verið talsvert upp á kant við kennara deildarinnar og þó
fyrst og fremst þá guðfræði sem þeir boðuðu. Hafði hann þá þegar
mótast á allt annan veg, einkum undir áhrifum frá þeim sr. Árna
Þórarinssyni, sr. Friðriki Friðrikssyni og Marteini Meulenberg, bisk-
upi kaþólskra. Má líka vera að Danmerkurdvöl hans hafi þarna haft
einhver áhrif, en þar sótti hann kirkjur reglulega og lagði sig mjög
eftir prédikunum prestanna, en líberalisminn í því formi sem hann
var hér á landi var þá að verulegu leyti genginn yfir þar.
Af öðrum ritum en Jóhannesarguðspjalli sem sr. Sigurður hafði
miklar mætur á má nefna Davíðssálma. Hann notaði þá að sjálf-
sögðu mikið í tíðagjörðinni og þar var hann á móti öllum niðurfell-
ingum, vildi nota sálmana í heild sinni. Sálmana notaði hann mikið
við útfarir og yfirleitt ekki aðra biblíutexta en þá. Sérstaklega kær
var honum S1 84: „hversu yndislegir eru bústaðir þínir, Drottinn her-
sveitanna. . .“ Það var því vel við hæfi þegar sr. Geir Waage lagði út
af þessum texta við útför sr. Sigurðar í Selfosskirkju 17. júlí 1987.53
Sr. Sigurður gerði yfirleitt mjög lítið að því að gagnrýna prédikanir
annarra presta, sagði þá frekar eitthvað á þá leið, að það væri nú svo
mikill vandi að prédika. Eftir að hann lét sjálfur af prestsskap leyfði
hann sér hins vegar á stundum að gerast opinskárri og gagnrýnni.
Meginafstaða hans til prédikunarinnar var á þá leið, að „þegar