Andvari - 01.01.1950, Qupperneq 17

ANDVARI
Páll Eggert Ólason
13
nemendur m. a. að snúa leskafla úr móðurmáli sínu á latínu, og
kom að vonum margur smásveinn hrelldur úr þeirri raun, þótt
Vel og lengi hefði verið til undirbúnings vandað. Síra Friðrik
kriðriksson kenndi mörgum latínu til inntökuprófs, meðan sú
skipan hélzt, og var vitanlega ekki fátt afbragðs námsmanna í
þeim hópi. Sá er þetta ritar, spurði síra Friðrik að því, nú fyrir
tæpum 40 árum, hver hefði verið einna námsharðastur þess-
ara lærisveina hans. Hann nefndi þá strax til Pál Eggert. Síra
Hjarni segir, að eiginlega hafi Páll Eggert ekki þarfnast neinnar
kennslu í þeinr greinum, senr þeir lásu saman, heldur verið ein-
hær unr að gera þeinr full skil. Það lrefir hann og gert enn bctur
seinni lrluta sumarsins, heinra á Breiðabólstað. Ef á þurfti að
halda, var hjálpin nærtæk, þar sem síra Eggert var. Unr haustið
kom Páll Evgert suður. Próf inn í skólann stóðst hann með
OB
S£cnrd og settist að því loknu í 1. bekk.
VL
Það er skenrnrst af að segja og skilst af því, senr að franran
er greint, að Páll Eggert reyndist afburða námsmaður skólatíð
sina alla. Voru námsárin honum þó eigi léttur leikur á ytra horð-
lnu- Heilsan var veil, og hætta á ferðum, ef eigi var gætt varúðar
gcgn vosbúð og skorti. Og „fátækt honum fylgdi á fundi alla“,
þótt góður vilji væri fyrir lrendi nreðal frænda og vina um að
grciða götu lrans á ýmsan lrátt. En í þeirri sókn, senr lrér var
hafin, galt nánrið þess í engu, þótt áfátt væri unr fararbúnað.
Og engri töf olli það, þótt lrverfa yrði úr skóla unr skeið. Við
nriðsvetrarpróf í 1. bekk var Páll Eggert hinn þriðji í röðinni að
°htn, en efstur næsta vetur í 2. bekk. Tvo vetur, lrina næstu
þar á eftir, var hann utan skóla. Gerðist hann þá heimiliskenn-
ari hjá Þorgrími lækni Þórðarsyni á Borgum í Nesjum og kenndi
sonunr hans undir skóla. Flélzt æ síðan vinátta með honum og
því fólki. Samhliða kennslustarfinu lrugði lrann að nánri sínu.
0 nrun lronum lrafa fundizt senr þar þokaði of lrægt, nriðað