Andvari - 01.01.1950, Side 51

andvari
Stefnt að höfundi Niálu
47
Berg. Hvorki óhlýðni né sérstalcri viðkvæmni virðist fyrir aS fara
hjá^Halldóri. Hann einn Þorvarðs manna veit full skil á því,
hvar Þorgils er að finna í hinum stóra, dimma skala, sem þessa
nótt hefir vafalaust verið þéttskipaður sofandi mönnurn. Vitan-
lega var það Þorvarði mest í mun, að Þorgils hlyti bana, áður
en tóm gæfist til varnar. Jafnvíst er það, að langbezta aðstöðu
til hins fyrirhugaða vígs hafði Halldor. En þott hann þætti hæf
ur til háskalegrar njósnarfarar, er nú öðru máli að gegna. Þor-
varður velur þann kost að láta annan mann öruggari til áræðis
ráðast fyrstan að Þorgilsi. Fyrir þessu var þegar ráð gert, áður en
Halldór var sendur til Hrafnagils. „Hann slcyldi og kunna að segja
þeim, í hverri relckju Þorgils hvíldi," og það gerði hann. Svo
aumur amlóði hefir Halldór skraf verið, að ekki kom til álita, að
hann yrði banamaður hins sofandi manns. Á hinn boginn verður
að ætla Halldór gæddan góðri greind og hugarro. Hin minnstu
uiistök í njósnarstarfi hans gátu hæglega stofnað honum sjálf-
um 0g Þorvarði í bráðan voða. í raun og vcru er Halldór sæmi-
Hga hugrakkur en skortir sökum vesældar sinnar aræði og djörf-
Ung til átaka við aðra menn.
Hjaldrjúgur eða málgefinn í meira lagi hefir Halldór skraf
Verið. Um það ber vitni viðurnefni hans. Hann virðist ættaður
H Austurlandi. Þegar Þorvarður síðdegis hinn 21. janúar akvað
að taka Þorgils skarða af lífi, var hann farinn að heiman fra
Hrund í Eyjafirði í langferðalag. Ferðinni var heitið vestur 1
Vatnsdal. Fyrr um daginn har fundum þeirra Þorgils saman.
Hindarstaðurinn er ókunnur, en hans er líklega að leita vestan-
vert við Eyjafjarðarbotn. Þaðan „reið Þorvarður ut með firði til
Skjaldarvíkur, en Þorgils hafði komið utan ur Svarfaðardal og
'ýtlaði til Flrafnagils um kvöldið. Þorvarður vissi, að Þorgils hugði
a gistingu þar, og sendi því Halldór á eftir honum þangað. Ma
nærri geta, að til slíkrar sendifarar hefir Þorvarður valið mann,
sem hann hafði náin kynni af og treysti til fullnustu. Fn aðeins
‘hsþriðjungur var þá liðinn síðan Þorvarður lcorn austan ur fjörð-