Andvari - 01.01.1950, Qupperneq 79

ANDVARI
Stefnt að höfundi Njálu
75
lega heimboð til Miklabæjar. „Ekki eru gistingarlaunin" segir
Eorvarður á Fomastöðum, þegar hann var boðinn til sama bæjar
og veittur sá fararbeini, sem bann þarfnaðist, af mikilli rausn.
Varla munu finnast í beimildum fleiri dæmi þess, að Miklibær
sé víðfrægður með slíkum rausnarboðum, sem nú voru nefnd, og
áreiðanlega ekki, ef sá skal heita Þorvarður, sem heimboðið blýtur.
Sama er að segja um viðkomuna á Silfrastöðum á leið til manna-
rnóta við Vallalaug, þar sem Broddar frá Hofum hafa orð fyrir
mönnum og ráða málum til lykta.
IX. MÓTSAGNIR.
Hugmynd þá að láta böfðingja norðan Oxnadalsheiðar út-
ídjá mál sín á Hegranesþingi virðist höfundur Eyjólfsþáttar sækja
1 Víga-Glúms sögu. En líklega á liún þar rætur að rekja til þess
astands sem varð, þá er Guðmundur dýri um 1190 „bafði af
tekið Vaðlaþing." í Glúmu er sagt, að Þórarinn á Espihóli bafi
búið mál á hendur Víga-Glúmi til Hegranesþings fyrir víg Þor-
V;dds króks bróður síns. Þá voraði þannig, að „hestum mátti trautt
boma yfir heiðar fyrir snjó.“ — „Glúmur gekk til þings með
bundrað manna og náði eigi nær að tjalda en í fjörbaugsgarði.
bar var kominn Einar Eyjólfsson með þeim Espbælingum. Voru
9'úmi send orð, að hann skyldi til fara og færa fram lögvöm
ydr sig. Nú gengur Glúmur, en eigi var meira rúm gefið, en
einn maður mátti ganga; en þar var fylkt liði tveim megin bjá, en
Gbinii var boðið að ganga í kvíarnar, ef hann vildi til dómsins.
"n það sýndist honum óráðlegt og mælti til sinna manna: „Auð-
Síptt er nú það, að þeir þykjast í bendi hafa vort ráð. Má og vera,
‘i( svo se. Nú vil ég þó, að þér snúið aftur. Mun ég ganga fyrst-
Ur> en þá tveir næst mér, jafnframt, en þeim fjórir jafnframt, og
s vU'um ver renna að og hafa spjótin fyrir oss, og mun klambrar-
Ve8gurinn ganga, ef fast er fylgt.“
011 aðalatriði þessa máls koma fram í Eyjólfsþætti, þegar
guinir frá Skagafjarðarreið Eyjólfs halta og ÞorvarÖs á Foma-