Andvari - 01.01.1950, Qupperneq 104

100
Barði Guðmundsson
ANDVARI
„Ég ætla, að þeim þyki eigi til öls boðið. En þó voru þeir búnir,
er ég fór.“ Og er hann kom fram hjá þeim, þá hljóp hann þegar
aftur hjá hestinum og hleypti þeim niður úr hripunum. En
þeir hlupu þegar í skóginn og til Gnúpufells. Þá mælti Guð-
mundur: „Nú erum vér stilltir. Þeir hafa verið í hripunum. Og sé
ég nú eftir, hversu hesturinn sté fast að grjótinu, er hófarnir
lögðust fyrir. Nú mun Hlenni eigi þykjast logið hafa, og er
hann vitur maður. Enda snúurn nú eftir þeim.“
Þótt frásögn þessi sé auðsær tilbúningur höfundar, ber hún
vitni um frábæra staðþekkingu hans umhverfis Saurbæ. Hon-
urn er Ijóst, að skarnmt er frá Eyrarskógi til Gnúpufells. Hann
veit, að hluti Sölvadals kallast Seljadalur. Það nafn er nú gleymt.
Honum er og kunnugt, að leið húskarlsins þangað er um Eyrar-
skóg og að grjóteyri liggur fyrir framan skógarröndina. Gnúpu-
fellskógar eru bæði nefndir í Sturlungu og fornbréfum. Höf-
undur notar sérheitið á skóglendinu gegnt Saurbæ og ekki
hið víðkunna og yfirgripsmeira nafn: Gnúpufellsskógar, en að
Laugalandi, Möðruvöllum og í Fnjóskadal lætur hann sér nægja
að minnast skóga, án þess að nafngreina þá. Öðru máli gegnir
svo um það atriði, að höfundur sér eigi ástæðu til þess að nefna
Eyjafjarðará, er hann greinir frá ferð húskarlsins og segir aðeins:
„Og er liann kom yfir á og í skóginn". Séð frá bæjardyrum í
Saurbæ var ekki um það að villast, við hvaða á var átt.
Þegar Guðmundur kom til Gnúpufells, krafðist hann þess af
Brúna bónda, að hann framseldi Eilíf bróður sinn. „Ella munurn
vér leggja eld að bænum.“ Brúni svarar: „Þá skal hart eftir
ganga. Og kynlegt er, að þér sýnist að hafa stórvirki á vorum
frændum og leita eftir svo frekt um menn slíka, er einskis eru
verðir." Guðmundur mælti, að eldinn skyldi að bera. Þá var
svo gert. Þá gekk kona til hurðarinnar og rnælti: „Má Guðmund-
ur heyra mál mitt?“ Elann kveðst heyra, — „eða er Þórlaug þar?
Og er einsætt að ganga út.“ Hún svarar: „Eigi mun ég skilja
við Álfdísi, frændkonu mína, en hún mun eigi skilja við Brúna.