Andvari - 01.01.1950, Síða 107

ANDVARI
Stefnt aö höfundi Njálu
103
Og er hann kora mjög svo að kirkjugarðinum, hleypti Hámundur
várbelgur sunnan í túnið. Geir fór þá til kirkju og hratt upp
kirkjuhurðinni. Hámundur lagði spjóti í því og kom í kirkju-
hurðina, en eigi á Geir. Skildi svo með þeim.“ Voru þeir Þor-
varður um nóttina á Silfrastöðum „og rændu öllu því, er þeir
kornu höndum á.“ Riðu þeir síðan þar um sveitir „og vestur til
Langadals og gátu ekki náð þeim, sem þeir vildu, því að flestir
voru suður með Gissuri."
Frásagnirnar af Flugumýrarbrennu, hefnd Gissurar og vestur-
reið þeirra Þorvarðs Þórarinssonar eru verk eins höfundar. Hann
hefir merkt sér þær allar með fágætu og augljósu auðkenni. Orðið
tún kemur hér sjö sinnurn fyrir og virðist án undantekningar
vera notað um hlað eða bæjarstæði. Þessa merkingu orðsins
finnum við einnig í hinum norðlenzku þáttum í Islendingasögu
Sturlu Þórðarsonar, þá er greint er frá Flelgastaðaorustu, vígi
Knúts prests í Ólafsfirði og Flatatungufundi. Alls eru dæmin
þá tólf í þeim hluta Sturlungu, sem fróðir menn hafa talið vera
Islendinga sögu Sturlu. Kernur Þorvarður í Saurbæ jafnan þar
við sögu, senr þau er að finna. Má segja, að nafn hans standi
1 nanum frásagnartengslum við alla atburðina, sem nefndir voru.
Ei' þetta öldungis einstætt fyrirbæri.. Þorvarðs er sjaldan getið,
Cn frásagnir þessar spenna yfir fullan aldarþriðjung, talið frá
f lelgastaðaorustu 1220 til vesturreiðar Þorvarðs Þórarinssonar
1254. En þetta þarf enga undrun að vekja. Þegar Sturla Þórðar-
son ritar Islendinga sögu, voru engir menn líklegri til samstarfs
vlð hann, varðandi sögu Norðurlands, en feðgarnir í Saurbæ.
Verður brátt nánar vikið að þessu mikilvæga máli, enda snertir
pað mjög Ljósvetninga sögu.
Þá er Þorvarður Þórarinsson réðst í hefndarleiðangurinn eftir
Vlg Kolheins granar, ber hann fyrir sig nákvæmlega hið sama
ji efni sem Guðmundur ríki í Saurbæjarför sinni. Má það bein-
lnis furðu gegna, að Þorvarður skuli ótilkvaddur og að vetrar-
agi fara með ófrið í fjarlægar sveitir til þess eins að hefna manns,