Draupnir - 20.05.1892, Blaðsíða 7
3
kjötskemmu, sjónpláss og stórabúr, en austan
megin var gamla-borðstotan, og þar fram af stóðu
þrjár skemmur aðskildar.
Milli þessarrar byggingar og kirkjunnar stóð skál-
inn, skólaskálinn, svefnhúsið og dyraklefinn o. fl'.
En á hlaðinu milli biskupsstofu og stórabúrsins
var miðbaðstofa, barnahús og eldhús. Vestan megin
var heygarður, fjóshlaða, sauðarjett, vinnumanna-
skemma o. fl. Norðan við traðirnar var geymalu-
hús og skemma, svo að staðurinn leit álengdar út
eins og ferhyrnt þorp, umgirt á allar hliðar með-
Stseðilegum túngarði.
Heyannir stóðu yfir og menn höfðu gengið til
hvíldar eptir vel endað dagsverk, það er að segja
þeir, sem þær stunduðu. En nú voru fáir menn
að heimilum sínum. Allir, sem vettlingi gátu valdið'
°g voru sjálfráðir ferða sinna, höfðu riðið að Skál-
holti árla um morguninn, en nú var sólin gengin
undir. Einungis daufir dauðageislar hennar vorui
8jáanlegir á vesturfjöllunum. Vörðufell varpaði
skuggg, sínum, daufum og ógreinilagum, í löngum,
kverfandi flókum á Undapoll og Hvítá, sem
8traumurinn ýmist teygði sundur eða af myndaði.
Ejer og hvar glampaði á hvítbláa depla, sem gáfu
vitundar, að þessar marglitu og margbreyttu
o^yndir voru á vatns-yfirborði, og það djúpu og
Seigvænlegu. Dómkirkjan stóð opin; klukkurnar
Þegðu, og þó var svo sem einhver dauðaómur
%gi í gegn um loptið inn í hjörtu manna, því
8taðurinn var krökkur af velklæddum mönnum,.
körnum og konum, af háum og lágum stigum.
2*