Draupnir - 20.05.1892, Page 73

69
#í>ú fer nú bráðum norður«. Hanu klökknaði og
gekk út.
£au Árni voru þá orðin ein eptir i stofunni, og
liorfðu ófeimin hvort framan í annað. Hann
hugsaði: »J?etta er einkeönilega fallegt barn. |>au
börn'Jóns biskups eru öll efnileg, en þessi þó ekkv
8Ízt«. Bn hún hugsaði: »þ>essi Arni er hreint
ekkert hræðilegur*, og húu færði sig nær honu n
í bekkinn.
Hann mælti: »Hlakkarðu til að fara norður?«
»Jeg veit það ekki« kvað hún og horfði fastara
ú hann.
»Einkennilegt barn! Hvað mun hún vilja mjer?'
Hún horfir svo undarlega á mig! Hefir þú ekki
gaman af að ríða?«
»Ó, jú, ef . . .« Hún þagnaði og efaði sig.
»Ef hvað?« spurði Árm vingjarnlega og rjetti
henni höndina.
»Hann er góður«, hugsaði hún og sagði: »Ef
bann faðir minn fengi guðfræðisbrjefið sitt frá
Haupmannahöfn!«
Árni varð forviða fyrst, en sagði síðan: »þ>ætti
Þjer þ4 gaman að ríða norður?«
“Já, því þá væri hann glaður og við öll«. Hún
þagnaði og horfði á hann enn fastara.
»|>etta er greind stúlka, svo ung«, hugsaði hann>
»að hafa skynbragð á þessu, og um þetta voru
Þeir biskup og Jón sýslumaður mest að ræða.
þessa ákæru færðu og prestarnir einkum á hönd
konum á alþingi í sumar, en biskup svaraði henni
?ngu, svo sem þó hinum öllum. Vitnisburður-
Jnn hlýtur að vera týndur, eða hefir aldrei verið