Draupnir - 20.05.1892, Qupperneq 95

91
lega spurt sig fyrir um skapferli þitt og liæfeleika,
óður en hanu batt fjelagsskap við þig, og er ekki
ólíldegt, að hann sje búinn að hlaða í huga sjer
einhverjum lesti á hvern þinn hæfileika. J>annig
Dota sumir menn krapta annarra í þjónustu
8ína«.
Jón þagði.
Arni hugsaði sig um nokkra hrið og
eagði enn fremur: »Bitt hefi jeg líka hugsað
Um, og veit jeg þó ekki, hvort rjett er. Jóu
Eggertsson vill koma þjer í herþjónustu. |>að veit
jeg. En það veit jeg ekki, hvort það kann að
Vera til þess, að svipta föðurlandið góðum valda-
Uíanni sem hann þykist finna í þjer. Hann hatar
eg ofsækir alla valdamenn. það er nú hans
unnað eðli. I góðum tilgangi gjörir hann ekkert.
í>að er víst«.
»Hvað er það þá, sem þú ert einkum hræddur
um?« spurði Jón.
»það er nú í rauninni leyndardómur. Bn svo
mikið má jeg þó segja þjer, að hann er búinn að
uá Lopti presti einhvern veginn á vald sitt, eptir
að hann lá veikur um daginn í flogunum. það
Verður því ráðlegast fyrir þig að finna síra Lopt.
Hann stendur aldrei á föstum fótum j neins manns
þjónustu*. Árni tók síðan hatt sinn og gekk
út.
Jón sat eptir og velti þessu fyrir sjer á ýmsa
vegu: »Já. Jeg skal betur athuga þetta«, hugsaði
hann. »Oíj liafi þessi viðvörun við nokkur rök að
styðjast, þá skal jeg skipta svo skapi, að jeg skal
aldrei slíta vinskap við Arna. En sje það ,á anu-