Blanda - 01.01.1932, Page 36
3°
líka lífsterkt1) fólk, sem eirir yfir svoddan fylli og
feitætum; þó er víst, að vaninn er lífið lystum2) í,
en almennt víða er þar brúkað lýsisálát út á skyr
og etið.
[Þar sem höf. hefur minnzt á heitar laugar í lýs-
ingu sinni, vantar nú, en hefur verið í síðari hluta
3. kapitula].
„Eitt annað slags varmt vatn er þar ogsvo, sem
kallast hverir. Þeir eru einn part svo heitir, að eng-
inn kann þola sína hönd í þá leggja. í Reykjahverfi
í Þingeyjarsýslu fyrir norðan eru sérdeilis 3 svodd-
an hverir, sem kallast Reykjahverir. Þar eru upp úr
þeim 3 reykir, eður sem af einum skorsteini hver,
því heitari eru þeir, sem meiri kuldi er. Annar heit-
ir Strjúgliver; hann liggur mitt á millum hinna
tveggja. Hann er svo heitur, ,að vatnið í honum krakk-
ar og sýður meir en í einum sjóðandi katli. Það
skeði nokkuð fyrir 50 árum síðan, þá Christian Ólafs-
son var kaupmaður á þeirri höfn Húsavík3), sem
liggur ei langt frá þessum hverum, að kaupmaður
óskaði af einum íslenzkum bónda eins lambs. Bóndi
lét larnbið eptir bón kaupmannsins. Undirkaupmað-
ur af sínum ofurdáðugheitum lét taka lambið og flá
það lifandi, svo sú auma skepna hljóp þar um pláss-
ið, skinnlaus, með sárlegu veini, þar til kaupmanni
svoddan mislíkaði, og lét taka höfuðið af lambinu,
að stilla þess pínu. Nokkrum tíma þar eptir fékk
sami undirkaupmaður ósegjanlega girnd að sjá og
skoða þá heitu hveri. Hann leigði sér hesta og mann,
sem honum skyldi veginn vísa til hveranna, og er
1) þ. e. hefur sterkan lífsþrótt.
2) RitaÖ „listum", en mun eiga að vera meÖ „y‘“, sbr.
orðtakið: vaninn gefur lystina.
3) Hann var kaupmaÖur þar á síÖari hluta 17. aldar.