Blanda - 01.01.1932, Síða 45
39
og lét beinið undir höfu'Ö sér. — Heyrt hef eg þess
getiÖ, að eitt sinn kom biskup til hans og gisti hjá
honum. Veður var gott og heiðskírt. Biskup svaf
í skemmu. Það sáu menn, er biskup var kominn til
rúms síns, að Narfi var úti á húsinu upp yfir bisk-
upi, með nautshúð, sem hann breiddi á þakið yfir
biskupi. Menn biskups hlógu að honum og spurðu
til hvers hann gerði þetta í heiðskíru veðrinu. Hann
sagði, að þessa mundi þurfa. En eptir miðja nótt
kom svo mikil rigning, að öll hús drupu, en ekki
kom dropi á biskup. Narfi var nokkur ár prestur
í Möðrudal, en síðasta árið, sem hann lifði, tók hann
sig upp með konu og börnum og flutti ofan í Reyð-
arfjarðarkaupstað á miðju sumri. Þetta þótti mönn-
um kynleg fyrirtekt. Var hann þar svo nokkrar vik-
ur og keypti kost til hvers dags handa hyski sínu.
En seinasta sunnudag, sem hann lifði, var hann við
messu á Hólmum. Þar var grafið lík, og stóð hann
yfir greptrinum. Þá sagði Narfi „Hér ert þú graf-
mn i dag, en Narfi annan sunnudag.“ Eptir þessu
tóku menn. í þetta sinn kom mannshöfuð upp úr
garðinum. Narfi tók það upp, heyrði eitthvað hringla
í því og sagði: „Hvað hefur nú Narfi við þetta að
gera héðan af ?“ og lagði það svo niður aptur. Svo fór
hann heim um kveldið og var hress, en á mánudaginn
keypti hann kost handa sér og sínum í viku. Þetta
hafði hann ekki' fyr gert, og valdi sér borð, og var
mjög lengi að því. Á þriðjudaginn var hann vesall, en
þó á ferli, miðvikudaginn var honum þyngra, fimmtu-
daginn þyngdi honum svo, að hann hélt við rúmið,
en á föstudaginn andaðist hann, og var grafinn á
sunnudaginn, eins og hann sagði fyrir.
Lækningabók skrifaði hann, sem nú mun óviða til.
Séð hef eg lækningakver eptir hann eptir stafrófi,
byrjar á augnasjúkdómum allskonar, og endar á ráð-