Blanda - 01.01.1932, Side 157
baSstofunni kallaÖi bóndinn til mín og sagSi: „Láttu
þér ekki verÖa á, aÖ nefna hana Ágötu.“ Eg sagði
hann skyldi fara norÖur og niÖur, en þó skyldi hafa
ráÖ, þó úr refsbelg kæmi. Fór eg nú aÖ Gloru og
hitti húsfreyjuna. Hún var lág og gild og mjög feit,
en góÖleg á svip; ]>ar eg upp erindi mitt viÖ hana.
Hún mælti: „Nú er bágt aÖ geta ekki gert fyrstu
hón þína, litli maÖur, eg er nýbúin aÖ taka 5 hesta
úr Reykjavík, og meira get eg ekki tekiÖ.“ Hun bauÖ
niér gistingu, en eg neitaði því; gaf hún mér þá 2
staup af víni. Fór eg nú aÖ Gröf aptur og hitti
Guðna, var þá Oddur farinn aÖ Lágafelli og óskaÖi
ePtir, aÖ eg kærni þangaÖ um kveldið. Þá var farið
aÖ dimma og komin logndrífa. Bóndi benti mér í átt-
ina, hvert halda skyldi. RáfaÖi eg aÖ bæ þeirn, er
Varmá heitir og er næstur viÖ Lágafell. Þar hitti eg
bóndann á hlaÖinu; sagÖi hann, að Oddur kæmi þar
hefði hamazt viÖ sig, aÖ taka gráan hest á fóÖur.
Kvaðst hann hafa neitaÖ, þó nauðugur, fyrir getu-
leysi, því hesturinn hefði alltaf elt drenginn sinn um
hlaðið og nuddað sér við hann og kumrað. Eg sagði,
að þetta væri eptirlætishestur húsbónda mins, og
'nesti traustagripur, væri mér sárt um hann. En Vig-
fús, félagi okkar, hefði sagt, að þessir 3 bæir, Gröf,
Varmá og Lágafell væru þeir beztu fóðrastaðir fyr-
ir hesta, hér um sveit. Þá sagði bóndi: „Ef þú verð-
ur alveg ráðalaus, þá finndu mig, en láttu ekki á
þessu bera.“ Þakkaði eg honum undirtektir þessar
með' mestu virktum. Fór eg nú þaðan, var logndrifa
koldimm og vissi eg ekki gerla, hvað eg fór. Hitti eg
þá hross, skítug i lærum; tók eg það ráð að reka
þau á stað, því eg sá að þetta mundu húshross vera.
Fóru þau á harða spretti og eg líka, þvi þá gat eg
hlaupið, á þeim árum. Eptir litla stund kom ungur
maður á móti mér frá Lágafelli, að sækja hrossin.