Blanda - 01.01.1932, Page 265
259
þaS svo einn morg'un snemma, aö IndriSi kom og
meö honum Jón bróöir, minn, sem þá bjó í Brekku-
koti, næsta bæ viö mig. Voru þeir Indriöi góö-
kunnugir frá fyrri tíð. Veitti eg þeim kaffi og
brennivín. Fórum viö nú aÖ ræöa um þá gráu.
Kvaöst hann hvorki geta teymt hana eöa rekiö,
því hún væri sú mesta óhemja, sem hann þekkti,
°g væri mér full vorkunn aö vilja losna viö hana.
Sagöi hann, að Súlíma vildi selja hana til dráps
°g baö mig kaupa hana. Varö þaö úr, að hann
seldi mér hryssuna, svo ódýrt, aö fáir mundu svo
gert hafa, og fyrirtaks fallegt hestfolald, sem
hryssan gekk meö, lét hann mig fá fyrir haga-
göngu hryssunnar og fyrir stríð það, sem hún
haföi veitt mér. Þarna sá eg, aö hann sneri aö mér
hetri hliöinni. Þegar allt var fullsamiö milli okk-
ar, fór eg aö minnast á foma viðkynningu okkar
°g ósamþykki. Sagöi hann þá, að mér heföi verið
vorkunn að yfirgefa ekki tjaldmenn sína og ferða-
ielaga. Skildum við svo í bróðerni. Eg álít, að
Indriði hafi haft stóra lund og stífgerða, en mik-
ilmenni var hann að mörgu leyti. — Vik eg nú
aPtur að ferðasögu minni. Héldum viö að Sölva-
nesi og grasafólkið líka. Þá var komiö um fóta-
íerðartíma og fengum við þar beztu viðtökur. Áð-
nm við þar fram um miðjan dag og hvíldum hross-
in, sem þörf var á eptir svo langan áfanga — sunn-
an yfir Sand. Gat eg ekki kvatt Svein frænda,
því hann var háttaður og kyssti eg hann sofandi.
I’ór eg yfir Héraösvötnin undan Héraösdal og það
af grasafólkinu með mér, sem var úr Blönduhlíð-
inni. Kom eg heim að Djúpadal eptir háttatíma.
^akti eg engan, en fór í rúmið mitt og sofnaði
r°tt. Um morguninn vaknaði eg við þaö, aö móðir
min var að kyssa mig og faðma. Varð þar fagn-
17*