Blanda - 01.01.1932, Síða 292
286
inum. GuSmundur dó hjá Guömundi hreppstjóra
Jónssyni, sem þá bjó á Yztahóli.
Guömundur bíldhöggvari var lágur meSalmaSur á
vöxt en allþrekinn, rjóSur í andliti og mátti and-
litiö kallast fremur frítt. Dökkur á hár meS al-
skegg, sem var oröiS allmikiS hæruskotiö og eins
háriö. Hann var nokkuö feitlaginn, en vöxturinn
sómdi sér allvel. Snyrtilegur í framgöngu og hrein-
látur. HófsmaSur í mat og drykk og kurteis i tali.
Mun honum aö vísu hafa þótt vín gott, en neytti
þess optast í hófi, en þrasgjarn var hann talinn viS
vin. Hann mun hafa veriö um sextugt er hann lézt1),
en var heilsugóöur og bar aldurinn vel.
Guömundur skildi eitt sinn eptir hjá fööur mínum
nokkuö af dóti, sem hann haföi meöferöis. Meöal
þess var lítil altaristafla, sporöskjulögnS. Var hún
hálfsmíSuS. Ekki man eg nú lengur, hvaS á henni
var, en mig minnir, aö hann segSi aS hún hefSi átt
aö fara i Fellskirkju í Sléttuhlíö, og hefSi sira Ein-
ar Jónsson, síSar á Hofi í VopnafirSi, beSiS sig um
hana. Hún lá enn ófullgerS á skemmulopti föSur
míns, þegar GuSm. dó, og eitthvaö af málningardóti,
sem hann hafSi skiliS þar eptir líka. Skemman, sem
þetta var geymt í, stóö fram á hlaSinu, þar sem nú
stendur íbúSarhúsiS á HeiSi. Var hún gríöarlega
stór. ÞaS var eitt sinn um sumariö aS áliönu, hiS
sama og GuSm. dó, aS vinnumaöur fööur míns, sem
Guömundur hét, Jóhannsson, var aö fara í fiskiróö-
ur, snemma morguns. Ætlaöi hann aö taka sjóklæSi
sín í skemmunni og fór þangaö, en kom á haröa-
kasti aptur inn í búr til móSur minnar, og kvaöst
hafa mætt „Bíld“ í skemmunni og snúiö frá. Ekki
var GuSm. þessi neitt skreffingslegur eSa myrkfæl-
i) Var 54 ára, sem áður er getiS. (H. Þ.).